Σάββατο 29 Νοεμβρίου, 16:30 στο θεατράκι του Λόφου
Συζητάμε για την στάση μας έναντι του Δήμου που κρατά επί 7 μήνες τους μπάτσους στον Λόφο, συμβάλλοντας στην ερημοποίησή του και που συνεχίζει την πολιτική Μπακογιάννη με την επιθετική ανάπλαση – πεζοδρόμηση των οδών Τοσίτσα και Ζωσιμαδών, ως πύλη τουριστών στον Λόφο.
Για την εργαλειοποίηση από τον Δήμο των κοινωνικών επιχειρήσεων με την επιλεκτική παραχώρηση του Εξωστρεφή.
Για την παρουσία μας στις εκδηλώσεις και πορείες μνήμης της 6ης Δεκέμβρη.
Για τη συνέχιση των έργων μας στον Λόφο (γιατί όσα κάναμε, κράτησαν τα πρανή στη σημερινή νεροποντή).
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3) αποτελούσε παράδειγμα αγώνα στην περιοχή του Κουκακίου. Για 3 χρόνια οι κάτοικοι και αλληλέγγυοι χτίσανε δομές, σχέσεις με τη γειτονιά και αγωνίζονταν ενάντια στην πατριαρχία, το ρατσισμό, τον εξευγενισμό και τη κρατική καταστολή. Το Μάρτιο 2018 με το ΣΥΡΙΖΑ γίνεται εκκένωση της Ματρόζου 45 σε τριπλή εκκένωση μαζί με τις καταλήψεις Γκάρε και Ζαΐμη 11 στα Εξάρχεια. Οι καταλήψεις συσπειρώνονται και μετά από δύο εβδομάδες παίρνουν και οι τρεις συλλογικά τα εδάφη τους πίσω. Όμως στις 18 Δεκεμβρίου 2019 και επί ΝΔ γίνεται η τριπλή εκκένωση των σπιτιών, όπου αλληλέγγυοι από την Αρβάλη και την Παναιτωλίου συλλαμβάνονται ενώ από τη Ματρόζου οι μπάτσοι δε βρήκαν κανένα όταν μπήκαν στο κτήριο. Τρεις βδομάδες αργότερα, 11 Γενάρη 2020, γίνεται η διπλή ανακατάληψη της Ματρόζου και Παναιτωλίου όπου εκεί γίνεται μαχητική υπεράσπιση των κτηρίων από τον κόσμο μέσα. Οι μπάτσοι συλλαμβάνουν 5 άτομα στην Ματρόζου, 8 στην Παναιτωλίου και 9 άτομα από τις συγκεντρώσεις στους δρόμους της γειτονιάς. Το δικαστήριο εν τέλει αθωώνει τις καταληψίες της Παναιτωλίου, κρίνει την ανήλικη συντρόφισσα από τη Ματρόζου ένοχη για όλα με επίπληξη, ενώ το 2024 καταδικάζει τους υπόλοιπους 4 της Ματρόζου σε 6,5 χρόνια φυλάκισης με ολική έκτιση.
Μια απόφαση τέτοιας ισχύος για εμάς δείχνει την υποταγή του δικαστικού συστήματος στις επιταγές της πολιτικής ηγεσίας. Η εκδικητικότητα που προβάλλει μια ποινή φυλάκισης όπου καμία κατηγορία δε διαχωρίζεται (όλοι οι συμμετέχοντες χρεώνονται τα πάντα) και κάθε ποινή χρεώνεται σε υψηλά επίπεδα, δίνει ένα μήνυμα ότι η δικαστική εξουσία κάνει απροκάλυπτα πια τεμενάδες στις ορέξεις των πολιτικών πιέσεων. Από την πρώτη στιγμή δικηγόρος των μπάτσων ενάντια στα συντρόφια της Ματρόζου ορίστηκε η Ε. Βαρελά, υποψήφια βουλευτής της ΝΔ με προεκλογική καμπάνια ως συνήγορος υπεράσπισης αστυνομικών και εργαζόμενη στο δικηγορικό γραφείο του Πλεύρη. Η αποτυχημένη προσπάθειά της και των μπάτσων να αναβαθμίσουν το κατηγορητήριο σε κακουργήματα και η εξαντλητικά αυστηρή απόφασης της έδρας και του εισαγγελέα στο πρωτόδικο, συντάσσονται σε μια ανάγνωση της δικαστικής διαδικασίας ως πολιτικά καθοδηγούμενης.
Αν τα συντρόφια μας μπουν φυλακή για πλημμεληματικές κατηγορίες όπου δεν αναγνωρίζεται καν ποιος έκανε τι, γιατί υπερασπίστηκαν τα σπίτια και τους αγώνες τους, αυτό για μας είναι μήνυμα ότι ξεκινάει μια περίοδος όπου πολιτικοί αντίπαλοι του κράτους θα καταλήγουν εύκολα σε κελιά. Ως κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος, αυτό αφορά όλες και όλα μας – όχι μόνο για την προσωπική μας μοίρα αλλά και γιατί εγκαινιάζει μια νέα περίοδο που ιστορικά μας παραπέμπει στο χουντισμό.
Η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου είχε οργανωθεί με βάση τις συλλογικές ανάγκες που ανέκυπταν, τόσο στα άτομα που μένανε εκεί όσο και στη γειτονιά. Ενώ στην αρχή άνοιξαν ένα σπίτι, μέσα σε ένα χρόνο, οι Κοινότητα επεκτάθηκε σε άλλα δύο κτήρια καλύπτοντας έτσι τη δυνατότητα στέγασης περισσότερων ανθρώπων. Το κτήριο της Αρβάλη 3 συγκεκριμένα, το «μπλε σπίτι», στέγαζε της δομές της κοινότητας: κήπο, αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, χαριστικό παζάρι ρούχων, λουτρό και πλυντήριο. Στις δομές συναντιόνταν γείτονες και κάτοικοι χτίζοντας τρόπους συλλογικής απάντησης σε ανάγκες που μοιάζουν ατομικές. Αποτελούν άμεσο παράδειγμα οργάνωσης της κοινωνικής βάσης για την κάλυψη των αναγκών της, μέσα από τις δομές δεν καλύπτουμε όμως μόνο τις ανάγκες μας, μαθαίνουμε κιόλας την αλληλοβοήθεια, τη συμμετοχή και την οριζόντια οργάνωση, η κάθε μία με τις δυνατότητές της.
Πέραν από τις δομές, η σχέση με τη γειτονιά που έχτισαν τα συντρόφια στο Κουκάκι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για ένα κοινωνικό εγχείρημα, μια κατάληψη που αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της ως κομμάτι της κοινωνίας και την κοινωνία αντίστοιχα ως το μεγαλύτερο όλον της. Έτσι, οι καταλήψεις έτρεξαν αγώνες ενάντια στον εξευγενισμό της γειτονιάς και την ιδιωτικοποίηση του Λόφου Φιλοπάππου. Σήμερα, 6 χρόνια μετά την εκκένωσή τους, η γειτονιά αποτελεί ξεπεσμένη σκιά του παλιού της χαρακτήρα. Κάτω από την Ακρόπολη, βυθισμένη σε διαμερίσματα βραχυπρόθεσμης μίσθωσης, άνοστα χιπστερομάγαζα σε κάθε γωνία, κάμερες σε πολλά σημεία και οι κάτοικοι της λίγο περισσότερο φαντάσματα. Δε γνωρίζουμε αν 3 καταλήψεις θα έσωζαν την κατάσταση, αλλά σίγουρα βλέπουμε μια σχέση μεταξύ της εκκένωσης της κοινότητας και του ραγδαίου ρυθμού εξευγενισμού της περιοχής. Το σφράγισμα των καταλήψεων και ο διωγμός των κατοίκων τους σίγουρα άφησε τη γειτονιά πιο πολιτικά κενή και απροστάτευτη, βορά στη κερδοσκοπία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Καταλήψεις και άμυνα
Οι καταλήψεις αμύνονται με πολλούς τρόπους και σα ρωγμές στο τσιμέντο της άσχημης πόλης καταφέρνουν πάντα να ξαναβγαίνουν. Στο Κουκάκι η υπεράσπιση των καταλήψεων έγινε μαχητικά. Οι καταληψίες φαίνεται να κατέβασαν ένα σπίτι ολόκληρο στα κεφάλια των μπάτσων, αψηφώντας έτσι έστω για λίγο την παντοδυναμία του κράτους και των όπλων του. Για την υπεράσπισή της αφού εκκενώθηκε και τη δουλειά που έκανε όσο λειτουργούσε η Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου έγινε μεγάλο παράδειγμα οργάνωσης, δομών και αντίστασης στο καταληψιακό κίνημα.
Εμείς από μεριάς μας πιστεύουμε στην υπεράσπιση των χώρων μας με την καθημερινή παρουσία μας, με τη συνεχή προώθηση των περιεχομένων μας, με τη σύναψη σχέσεων με τους γείτονες, τις γειτόνισσες και τα γειτονάκια μας, όχι ευκαριακών ή εργαλειακών, αλλά σχέσεων αμοιβαίας εκτίμησης, αλληλοστήριξης και ενδιαφέροντος όπως στο Κουκάκι. Δε πιστεύουμε πως μόνο η στιγμή της σύγκρουσης δείχνει το αποτέλεσμα της πολιτικής μας εργασίας, και γι’ αυτό προσπαθούμε να στήσουμε κοινότητα αλληλέγγυων γύρω από το Λόφο. Οι αγώνες για το Λόφο Φιλοπάππου δε μας ενέπνευσαν απλώς αλλά μας έφεραν και σε επαφή με πολύτιμα συντρόφια που μαζί έχουμε συμπορευτεί στον αγώνα για τους ελεύθερους χώρους στην πόλη.
Στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου βλέπουμε τα εαυτά μας, σαν κοινότητα του λόφου Στρέφη, όπως κάθε κοινότητα που αυτο-οργανώνεται για να αγωνιστεί ενάντια στο υπάρχον και να καλύψει τις ανάγκες της. Για αυτον και για τοσους αλλους λογους, ειμαστε βαθια συνδεδεμενα με τα συντροφια της κοινοτητας του κουκακιου και στεκόμαστε πλάι τους στην καταστολή που βιώνουν ακόμα τόσα χρόνια μετά το βίαιο ξερίζωμα από τα σπίτια τους.Θα είμαστε μαζί τους στην πορεία, την εκδήλωση, καθώς και στο δικαστήριο για το εφετείο τους, την Τρίτη 2/12.
Απεριόριστη δύναμη στα διωκόμενα συντρόφια και την υπόλοιπη κοινότητα.
Φωταγωγήθηκε πριν λίγο, σε μια συνηθισμένη, χαζή τελετή, το νεκρό έλατο 19 μέτρων, που κουβαλήθηκε για να στολίσει την πλατεία Συντάγματος, δηλαδή την αυλή των ξενοδοχείων του Λασκαρίδη. Τις προηγούμενες μέρες ο δήμαρχος παρέθετε γιρλάντες σε μέτρα και λαμπιόνια κατά χιλιάδες και καλούσε τον κόσμο να συμμετέχει ακόμα και με βροχή, σκοπός που φαίνεται ότι επετεύχθη.
Αυτό που πέρασε στα ψιλά, αναγραφόμενο μόνο χαμηλά στην ανακοίνωση του Δήμου στο σάιτ του, είναι ότι το δέντρο και ο στολισμός του είναι δωρεά της Μεγάλης Βρετανίας του Λασκαρίδη (προφανώς), ενώ ο στολισμός και η φωταγώγηση της Ερμού είναι δωρεά της Protergia του Μυτιληναίου. Η προσπάθεια αποσιώπησης των δωρητών, είναι και η μόνη διαφορά μεταξύ της πολιτικής του Δούκα και αυτής του Μπακογιάννη: Ο Μπακογιάννης διατυμπάνιζε τις δωρεές, ενώ ο Δούκας με το κεντροαριστερό προφίλ, υπακούοντας κι αυτός στα αφεντικά της πόλης (και της χώρας) τις δέχεται, αλλά τις κρύβει κάτω από το χαλάκι. Όπως έκανε και με τη δωρεά της AirBnB για την ανάπλαση του Λυκαβηττού.
Οι αξιότιμοι δωρητές του χριστουγεννιάτικου στολισμού προς τέρψη του πόπολου που πρέπει να μείνει αποχαυνωμένο, έχουν και άλλα κοινά σημεία: Ο μεν Πάνος Λασκαρίδης είναι μέλος του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου και έχει τον τίτλο του υποναυάρχου επί τιμή. Ο δε Μυτιληναίος είναι επίσης μέλος του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου και έχει τον τίτλο του ταξιάρχου επί τιμή. Οι τίτλοι τους αυτοί είναι αποτέλεσμα αφενός των σημαντικών δωρεών που κατά καιρούς έχουν κάνει στον ελληνικό στρατό. Αφετέρου, της συμβολής τους στη χάραξη της «εθνικής στρατηγικής» και στον ορισμό των νέων εχθρών του έθνους. Στις αστείρευτες δηλώσεις τους για επαγρύπνηση και ανάγκη πολεμικών προετοιμασιών. «Αυτήν τη στιγμή μιλούν τα όπλα και όχι ο Μπετόβεν και ο Μπαχ» μας λέει ο Μυτιληναίος, ενώ ο έτερος Λασκαρίδης, ο Θανάσης, κάνει έκκληση στους εφοπλιστές για ενίσχυση με δωρεές 1 δισεκατομμυρίου της «εθνικής άμυνας» και για την αντιμετώπιση του … δημογραφικού (;;). Προετοιμάζοντας φυσικά τις επιχειρηματικές τους κινήσεις, που θα τους αποφέρουν τα μέγιστα κέρδη από την εμπλοκή της ελλαδίτσας σε έναν μεγάλο πόλεμο.
Στη γραμμή που δίνουν αυτά τα μεγάλα αφεντικά, ο υπουργός Δένδιας, κάνει την προσπάθειά του να μας προετοιμάσει για πόλεμο, ακόμα και με χρήση πυρηνικών όπλων: «Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Δηλαδή η επιστροφή σε ένα πνεύμα αυτοθυσίας, δηλαδή σε ένα πνεύμα, σε μία κουλτούρα που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα αυτά, τα οποία απολαμβάνει. Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή. Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα». Τα είπε την ίδια ώρα που η Metlen εξαγοράζει γαλλική εταιρία που παράγει πυρηνική ενέργεια.
Μάλλον όχι από σύμπτωση, ένας 19χρονος θάφτηκε σήμερα, μέσα σε φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία, γιατί σε καιρό (προπολεμικής) ειρήνης, συμμετείχε σε άσκηση με πραγματικές χειροβομβίδες. Κανένα από τα αγαπημένα του πρόσωπα, δεν θα συνηθίσει αυτήν την απώλεια.
Ώρα να το φωνάξουμε δυνατά: ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ! Τα δικαιώματά μας τα υπερασπιζόμαστε κάθε στιγμή, έναντι αυτών των ίδιων των αφεντικών, που καθημερινά μας τα κλέβουν.
Δεν πρόλαβε να “στεγνώσει το μελάνι” από την τελευταία μας ανακοίνωση, που στηλιτεύαμε την υποκρισία Δούκα και σήμερα το πρωί ο “προοδευτικός” δήμαρχος της συμφοράς έγινε διπλή κίνηση πολιτικού αμοραλισμού.
Αφενός έβγαλε και διαφήμισε δήθεν πρόσκληση για πενταετή δωρεάν παραχώρηση του Εξωστρεφή σε “κοινωνικούς, μη κερδοσκοπικούς φορείς της πόλης και τους φορείς της κοινωνικής οικονομίας, με δράση κοινωφελή ή που προάγει τα τοπικά συμφέροντα”. Αφετέρου, παραχωρεί για ανάπλαση τον Λόφο Λυκαβηττού στην AirBnB!
Αναφορικά με τον Εξωστρεφή, ο Δούκας παραχωρεί 94,36 ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ τ.μ., μέσα σε δασικό χώρο, χωρίς κανένα συγκεκριμένο κριτήριο επιλογής και χωρίς δικαίωμα ένστασης στην τελική απόφαση. Κοινώς, είναι μια πρόσκληση – φερετζές για απευθείας δωρεάν παραχώρηση σε κάποιον κολλητό είτε δικό του, είτε του Μπακογιάννη (στο πλαίσιο του εξευμενισμού του και της απόσπασης της συναίνεσής του). Η παραχώρηση του Εξωστρεφή για “κοινωφελή” σκοπό, είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η νομιμοποίηση του αυθαίρετου (σύμφωνα με το άρθρο 114 του Ν4495/2017). Και αφού καταφέρει να το νομιμοποιήσει, θα πετάξει εκτός τους αφελείς με τον “κοινωνικό σκοπό”, για να δημιουργήσει ένα ακόμα κυριλέ μαγαζί για τους τουρίστες. Αυτά είχαν αποτυπωθεί ρητά στην προσπάθεια παραχώρησης του Εξωστρεφή στη διοίκηση του Αστέρα Εξαρχείων: Θα αναλάμβανε ο Αστέρας τη νομιμοποίηση του αυθαιρέτου και ο Δήμος θα είχε το δικαίωμα να τον πετάξει έξω από τον Εξωστρεφή όποτε έκρινε σκόπιμο, πριν την παρέλευση της 5ετίας παραχώρησης.
Η περίπτωση του Λυκαβηττού είναι ίσως πιο εξοργιστική, γιατί ο Δούκας ακολουθεί την ίδια μεθοδολογία και φρασεολογία με τον Μπακογιάννη, στην περίπτωση της παραχώρησης του Λόφου Στρέφη στην Prodea. Τουλάχιστον αποδεικνύεται ότι δεν ήταν ο Δούκας που έδιωξε την Prodea από τον Λόφο, αλλά οι αγώνες μας. Η παράταξη του ΠΑΣΟΚ στον Δήμο, ήταν εξαρχής υπέρ των επενδυτών και με τη δημαρχία Δούκα, άνθισε ξανά το “Υιοθέτησε την πόλη σου”, ακόμα και για το βάψιμο διαβάσεων έξω από τα σχολεία (με χορηγούς ασφαλιστικές εταιρίες). Το microforest στην Αλεπότρυπα το φύτεψε η Procter & Gamble, ενώ τις καχεκτικές φυτεύσεις στον Λυκαβηττό τις οργάνωσε η We4all, μια ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από ρυπογόνες εταιρίες για να ξεπλένονται και να μειώνουν τα τέλη από τις εκπομπές ρύπων. Οι εργάτες που έσκαβαν και φύτευαν, ήταν εργαζόμενοι του Praktiker (εθελοντικά βεβαίως βεβαίως) και οι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ τους, μικρά παιδιά σε απλήρωτη εργασία!
Η επιλογή της επένδυσης από την AirBnB, την εταιρία που απρόσκοπτα καταστρέφει τις γειτονιές και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως, που συνεργάζεται ανοιχτά με το κράτος του Ισραήλ παίζοντας καίριο ρόλο στην δημιουργία του απαρτχάιντ, νοικιάζοντας σπίτια της πλατφόρμας ακόμα και σε κατεχόμενα εδάφη, μας πετάει από τα σπίτια μας και μας αναγκάζει να επιβιώνουμε ανάμεσα σε μπάτσους, μπράβους και τουρίστες, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Η ίδια η εταιρία δεν κρύβεται, λέει ρητά πως σκοπός της επένδυσής της είναι η εξυπηρέτηση και η αναβάθμιση της εμπειρίας των τουριστών, καθιστώντας τον Λυκαβηττό πιο ασφαλή για τις βόλτες τους (και εκτινάσσοντας προφανώς τις τιμές των διαμερισμάτων που διαχειρίζεται στην περιοχή, άρα και τα κέρδη της).
Για τις παραπάνω αποφάσεις, ο Δούκας δεν ήρθε σε διαβούλευση με τους κατοίκους, που επαγγελλόταν για να εκλεγεί και δεν ζήτησε καν έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου. Συμπεριφέρεται σαν δικτατορίσκος, αφεντικό της πόλης, αντιγράφοντας τον προηγούμενο, που έσπασε στο τέλος τα μούτρα του.
Λογαριάζει χωρίς εμάς και δεν θα τον σώσουν τα πράσινα botάκια στα σόσιαλ και οι χειροκροτητές του, ορφανά της ΠΑΣΚΕ.
Θα κριθεί κι αυτός στην πραγματική ζωή, όπως κρίθηκε και ο προηγούμενος.
Έξω οι μπάτσοι από τον Λόφο Στρέφη
Ο Εξωστρεφής θα μείνει ελεύθερος κοινωνικός χώρος
Να μην επιτρέψουμε την παράδοση του Λόφου Λυκαβηττού στα τουριστικά συμφέροντα
Τη Δευτέρα 17 Νοέμβρη είδαμε ξανά το γνωστό θέατρο της ευαισθησίας από τη δημοτική αρχή.
Τον δήμαρχο να εμφανίζεται στο Πολυτεχνείο, να μιλάει για «συλλογικό όραμα» και «δημοκρατικούς αγώνες», για αξιοπρέπεια και ζωή χωρίς φόβο, ενώ την ίδια στιγμή οι γειτονιές μας ασφυκτιούν κάτω από την παρουσία των σωμάτων ασφαλείας που εκείνος νομιμοποιεί.
Δεν γίνεται να καταθέτεις στεφάνια στη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στη δικτατορία και ταυτόχρονα, να επιτρέπεις να στρατοπεδεύουν δυνάμεις καταστολής στον λόφο Στρέφη ή να συμβάλλεις ώστε ολόκληρη η γειτονιά των Εξαρχείων να είναι υπό αστυνομική κατοχή τη μέρα αυτή.
Στις επετειακές φωτογραφίες του Δούκα βλέπουμε χαμόγελα και στεφάνια. Αυτό που δεν βλέπουμε, είναι ολόκληρος ο μηχανισμός προστασίας και εξουσίας που τον περιβάλλει, κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια, δηλαδή οι μπράβοι της ΠΑΣΠ, οι οποίοι δεν φαίνονται στις φωτογραφίες για να μην χαλάσουν το προφίλ ενός κοινωνικού Δημάρχου που συνομιλεί με τον λαό.
Αυτή η διπλή γλώσσα δεν ξεγελά κανέναν.
Την ώρα που ο δήμαρχος επιχειρεί να χτίσει προφίλ “δημοκράτη” και “ευαίσθητου” η καθημερινότητα στη γειτονιά μας δείχνει κάτι άλλο:
Ξέρουμε τι σημαίνει πραγματικός αγώνας ενάντια στον αυταρχισμό, γιατί τον δίνουμε καθημερινά, όχι μόνο στις επετείους.
Ο Λόφος Στρέφη δε θα γίνει ούτε επενδυτικό φιλέτο, ούτε στρατόπεδο ελέγχου.
Παραμένουμε στον Λόφο, στη γειτονιά και τιμούμε τους αγώνες στο εδώ και το τώρα. Το μεσημέρι της 17ης Νοέμβρη, στα σκαλάκια του Αστέρα, αφιερώσαμε μερικά αντάρτικα και επαναστατικά τραγούδια στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες του Λόφου.
Πλατεία – Στρέφη – Πολυτεχνείο, τα Εξάρχεια δεν μπαίνουν σε μουσείο!
Η επόμενη ανοιχτή συνέλευση θα γίνει το Σάββατο 15/11 στις 4.30μμ στο θεατράκι του Λόφου.
Θα συζητηθούν οι εργασίες στον Λόφο, η συμμετοχή της συνέλευσης σε καμπάνιες, το τριήμερο του Πολυτεχνείου, περιστατικά αστυνομικής βίας στη γειτονιά. Θα απολογιστούν οι προηγούμενες δράσεις ενώ θα συζητηθούν καινούριες.
Ο Δήμος φύτεψε 30 δέντρα στις 17 Φλεβάρη 2024 και η κατάστασή των περισσότερων είναι σήμερα αυτή στη φωτογραφία (αφού χάλαγαν το αρδευτικό σύστημα οι μπάτσοι της ΟΠΚΕ, είτε με τα αμάξια, είτε κόβοντας εσκεμμένα τους σωλήνες).
Στη δε φιέστα που προσπάθησε να οργανώσει ο αντιδήμαρχος με τα παιδιά του δημοτικού και την “προσφορά” 230 μικρών κλαδιών από μια ΜΚΟ που ξεπλένει ρυπογόνες βιομηχανίες, φυτέψατε μόνο 30 κλαδάκια και τα υπόλοιπα τα κρύψατε με τα γλαστράκια τους πίσω από ψηλά αγριόχορτα.
Αλήθεια, αυτά τα λίγα που φυτέψατε, πόσες φορές τα ποτίσατε (τι λέμε κι εμείς τώρα, θέλουν πότισμα τα φρεσκοφυτεμένα δεντράκια;)
Πόσοι μεγάλοι θάμνοι με γιασεμιά ξεράθηκαν φέτος το καλοκαίρι Χάρη, επειδή δεν μας άφηνε η παρουσία των μπάτσων να τα ποτίσουμε;
Πόσα κυπαρίσσια και πεύκα στέκουν νεκρά σήμερα στον Λόφο;
Σε μια εντελώς αναμενόμενη (πασοκο)κίνηση, ύστερα από τη χθεσινή διάλυση με ευθύνη της προέδρου της 1ης Δημοτικής Κοινότητας, του Κοινοτικού Συμβουλίου, αυτό συγκλήθηκε εκ νέου, κυριολεκτικά νύχτα, για σήμερα το απόγευμα.
Με αιτιολογία, το ότι δεν μπορούν να περιμένουν τα μαγαζιά την άδεια επέκτασης ωραρίου μουσικής. Τα καφέ, αναψυκτήρια και εστιατόρια (και ουχί μπουζουξίδικα) δηλαδή της ημερήσιας διάταξης, ζητούν την παράταση της μουσικής τους ως τη μία τη νύχτα, εντός ωρών κοινής ησυχίας (λέμε εμείς τώρα). Και το κοινοτικό συμβούλιο σπεύδει να αποφασίζει κάθε φορά, φυσικά θετικά για τα θέματα των καταστηματαρχών.
Εμείς πάλι, για κάποιον λόγο πιστεύουμε ότι το κατεπείγον οφείλεται στο γεγονός ότι χθες, η πρόεδρος του κοινοτικού εξέπληξε αρνητικά ακόμα και τους παρόντες καταστηματάρχες.
Παρατηρώντας την εικόνα των τραπεζοκαθισμάτων έξω από τα γραφεία της 1ης ΔΚ στην πλατεία Ψυρρή, βλέπουμε ότι απλά, δεν υπάρχει πλατεία. Ούτε χώρος να σταθείς όρθιος. Αν τολμήσεις και σταθείς, στην πέφτουν οι κράχτες. Αυτό, έξω από το “τσιφλίκι” της Λίλιαν Γαζή, που καλά θα κάνει να κλείσει το μαγαζί της, αφού δεν έχει καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα (αυτή το είπε).
Α, ναι, στη σημερινή “έκτακτη” συνεδρίαση, θα ψηφιστεί και ο κανονισμός του Δήμου για τα πατίνια. Σύμφωνα με αυτόν, απαγορεύονται τα πατίνια στον Λόφο Στρέφη. Επιτρέπονται μόνο 4Χ4, ασφαλίτικα, κλούβες και προσεχώς, ερπυστριοφόρα.
Χτες, Τετάρτη 12 Νοεμβρίου, σαν Ανοιχτή Συνέλευση για τη Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην προγραμματισμένη συνεδρίαση του συμβουλίου της 1ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων, με σκοπό να περιγράψουμε την κατάσταση που έχει δημιουργήσει η αστυνομική κατοχή στον Λόφο και να ζητήσουμε από το συμβούλιο να πάρει θέση, με σχετικό ψήφισμα που θα απευθυνόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Η πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου και κάτοικος της γειτονιάς, αντέδρασε εξαρχής στην πραγματοποίηση της παρέμβασής μας, αρνούμενη σθεναρά να μας αφήσει να τοποθετηθούμε. Αρνούμενη ακόμα και να αφήσει άλλους/ες κοινοτικούς συμβούλους να τοποθετηθούν για το δικαίωμά μας να μιλήσουμε. Οχυρώθηκε πίσω από δήθεν διαδικαστικά ζητήματα, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι το κοινοτικό συμβούλιο δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα. Επιφυλάσσοντάς του τον ρόλο, μόνο να δίνει μόνο άδειες παράτασης ωραρίου μουσικής στα «αναψυκτήρια» που καταδυναστεύουν τις γειτονιές.
Όταν εμείς προσπαθούσαμε να περιγράψουμε πώς είναι τα παιδιά της γειτονιάς να περπατούν ανάμεσα σε όπλα, μας έλεγε να της στείλουμε μέιλ.
Όταν τη ρωτάγαμε γιατί δεν έχει συζητήσει το θέμα της αστυνομικής κατοχής που κοντεύει 7 μήνες, μετά από τόσα κρούσματα ακραίας καταστολής, με δακρυγόνα σε μικρά παιδιά, σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές και μισαναπηρικές επιθέσεις των μπάτσων, απαντούσε να της κάνουμε αίτημα.
Όταν άλλη κοινοτική σύμβουλος της θύμισε ότι είχε προτείνει κι αυτή παλιότερα να συζητηθεί το θέμα και η πρόεδρος αρνήθηκε, απλά σιώπησε.
Σιώπησε επίσης όταν τη ρωτήσαμε πώς γίνεται να ισχυρίζεται ότι δεν έχει αρμοδιότητα και την ίδια στιγμή να συμμετέχει στην επιτροπή που όρισε ο Δούκας για την παραχώρηση του Εξωστρεφή.
Η πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου προτίμησε να διαλύσει το κοινοτικό συμβούλιο, αφήνοντας σύξυλους τους μαγαζάτορες που περίμεναν για τις άδειες των μαγαζιών τους, που ακόμα και αυτοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν άφησε να γίνει μια τοποθέτηση με την ανάγνωση ενός κειμένου, από κατοίκους της ίδιας της της γειτονιάς.
Όταν της δηλώσαμε ότι και στην επόμενη συνεδρίαση του κοινοτικού συμβουλίου θα είμαστε ξανά εκεί, απείλησε ότι τότε θα είναι «αλλιώς».
Της καταλογίσαμε δημόσια ότι ένιωσε πως απειλήθηκε η εξουσία που νομίζει ότι της προσδίδει η θέση της. Της υπενθυμίσαμε ότι δήμος δεν είναι η γραφειοκρατία των οργάνων του, αλλά εμείς. Και ότι ο Δούκας, έχει αρνηθεί επίσης τον λόγο στον σύλλογο γονέων του δημοτικού, που τήρησε όλες τις «θεσμικές διαδικασίες». Και αιτήματα έστειλε και άδειες εισόδου είχε και φίμωση έφαγε από τον προοδευτικό δήμαρχο.
Επιβεβαιώθηκε απλά, από μια πασόκα γραφειοκράτισσα που νομίζει ότι είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά αδυνατεί να χειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση, ότι σε ό,τι αφορά στον Λόφο Στρέφη, ο Δούκας προσπαθεί να επιβάλλει σιωπητήριο. Αδιαφορώντας για την ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για τους κατοίκους, ανεξαρτήτως ηλικίας, και τους θαμώνες αυτής της γειτονιάς, ο Δούκας συνεργάζεται στενά με τον Χρυσοχοΐδη για την επιβολή των κρατικών σχεδίων μέσω της καταστολής.
Είναι ο Δούκας που σφράγισε τον Εξωστρεφή και εγκατέστησε ΜΑΤ και ΟΠΚΕ στον Λόφο, χώρο αρμοδιότητας του Δήμου, μην το ξεχνάμε.
Είναι ο Δούκας που συνυπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον Χρυσοχοΐδη και το υλοποιεί μέχρι κεραίας, με στελέχη του να συμμετέχουν κάθε Τρίτη σε ομάδα συντονισμού με τη ΓΑΔΑ.
Είναι ο Δούκας που τη Δευτέρα πήρε απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο για παραχώρηση στους μπάτσους όλων των προσωπικών δεδομένων όλων των πολιτών της Αθήνας, από τις κάμερες που θα παρακολουθούν τους πεζόδρομους.
Είναι ο Δούκας που προσπάθησε και προσπαθεί ακόμα, να εργαλειοποιήσει άτομα ευπαθών ομάδων, τις οργανώσεις τους και τους συνεταιρισμούς τους, για να προσδώσει δήθεν φιλάνθρωπη διάσταση στην εμπορευματοποίηση του Λόφου Στρέφη. Μέχρι, με επιχείρημα την κοινωφελή χρήση, να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο και να το κάνει ακόμα μια πράσινη τέντα.
Με όρεξη και καλή παρέα, ανακαλύψαμε ξανά τις χελώνες, τα αγριολούλουδα και τους κρόκους, προετοιμάσαμε τα υλικά για νέα κορμοδέματα, φυτέψαμε άτυπα μονοπάτια, ξεχορταριάσαμε και φρεζάραμε, μεταφυτέψαμε μικρά δέντρα. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας όμως!
