Τη Δευτέρα 17 Νοέμβρη είδαμε ξανά το γνωστό θέατρο της ευαισθησίας από τη δημοτική αρχή.

Τον δήμαρχο να εμφανίζεται στο Πολυτεχνείο, να μιλάει για «συλλογικό όραμα» και «δημοκρατικούς αγώνες», για αξιοπρέπεια και ζωή χωρίς φόβο, ενώ την ίδια στιγμή οι γειτονιές μας ασφυκτιούν κάτω από την παρουσία των σωμάτων ασφαλείας που εκείνος νομιμοποιεί.

Δεν γίνεται να καταθέτεις στεφάνια στη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στη δικτατορία και ταυτόχρονα, να επιτρέπεις να στρατοπεδεύουν δυνάμεις καταστολής στον λόφο Στρέφη ή να συμβάλλεις ώστε ολόκληρη η γειτονιά των Εξαρχείων να είναι υπό αστυνομική κατοχή τη μέρα αυτή.

Στις επετειακές φωτογραφίες του  Δούκα βλέπουμε χαμόγελα και στεφάνια. Αυτό που δεν βλέπουμε, είναι ολόκληρος ο μηχανισμός προστασίας και εξουσίας που τον περιβάλλει, κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια, δηλαδή οι μπράβοι της ΠΑΣΠ, οι οποίοι δεν φαίνονται στις φωτογραφίες για να μην χαλάσουν το προφίλ ενός κοινωνικού Δημάρχου που συνομιλεί με τον λαό.

Αυτή η διπλή γλώσσα δεν ξεγελά κανέναν.

Την ώρα που ο δήμαρχος επιχειρεί να χτίσει προφίλ “δημοκράτη” και “ευαίσθητου” η καθημερινότητα στη γειτονιά μας δείχνει κάτι άλλο:

Περισσότερος έλεγχος, περισσότερη αστυνόμευση, λιγότερη ελευθερία κινήσεων, εξακριβώσεις, τραμπουκισμοί και εξευτελισμοί.

Εμείς δεν ξεγελιομαστε

Ξέρουμε τι σημαίνει πραγματικός αγώνας ενάντια στον αυταρχισμό,  γιατί τον δίνουμε καθημερινά, όχι μόνο στις επετείους.

Ο Λόφος Στρέφη δε θα  γίνει ούτε επενδυτικό φιλέτο, ούτε στρατόπεδο ελέγχου.

Παραμένουμε στον Λόφο, στη γειτονιά και τιμούμε τους αγώνες στο εδώ και το τώρα. Το μεσημέρι της 17ης Νοέμβρη, στα σκαλάκια του Αστέρα, αφιερώσαμε μερικά αντάρτικα και επαναστατικά τραγούδια στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες του Λόφου.

Πλατεία – Στρέφη – Πολυτεχνείο, τα Εξάρχεια δεν μπαίνουν σε μουσείο!