Τη Δευτέρα 17 Νοέμβρη είδαμε ξανά το γνωστό θέατρο της ευαισθησίας από τη δημοτική αρχή.
Τον δήμαρχο να εμφανίζεται στο Πολυτεχνείο, να μιλάει για «συλλογικό όραμα» και «δημοκρατικούς αγώνες», για αξιοπρέπεια και ζωή χωρίς φόβο, ενώ την ίδια στιγμή οι γειτονιές μας ασφυκτιούν κάτω από την παρουσία των σωμάτων ασφαλείας που εκείνος νομιμοποιεί.
Δεν γίνεται να καταθέτεις στεφάνια στη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στη δικτατορία και ταυτόχρονα, να επιτρέπεις να στρατοπεδεύουν δυνάμεις καταστολής στον λόφο Στρέφη ή να συμβάλλεις ώστε ολόκληρη η γειτονιά των Εξαρχείων να είναι υπό αστυνομική κατοχή τη μέρα αυτή.
Στις επετειακές φωτογραφίες του Δούκα βλέπουμε χαμόγελα και στεφάνια. Αυτό που δεν βλέπουμε, είναι ολόκληρος ο μηχανισμός προστασίας και εξουσίας που τον περιβάλλει, κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια, δηλαδή οι μπράβοι της ΠΑΣΠ, οι οποίοι δεν φαίνονται στις φωτογραφίες για να μην χαλάσουν το προφίλ ενός κοινωνικού Δημάρχου που συνομιλεί με τον λαό.
Αυτή η διπλή γλώσσα δεν ξεγελά κανέναν.
Την ώρα που ο δήμαρχος επιχειρεί να χτίσει προφίλ “δημοκράτη” και “ευαίσθητου” η καθημερινότητα στη γειτονιά μας δείχνει κάτι άλλο:
Ξέρουμε τι σημαίνει πραγματικός αγώνας ενάντια στον αυταρχισμό, γιατί τον δίνουμε καθημερινά, όχι μόνο στις επετείους.
Ο Λόφος Στρέφη δε θα γίνει ούτε επενδυτικό φιλέτο, ούτε στρατόπεδο ελέγχου.
Παραμένουμε στον Λόφο, στη γειτονιά και τιμούμε τους αγώνες στο εδώ και το τώρα. Το μεσημέρι της 17ης Νοέμβρη, στα σκαλάκια του Αστέρα, αφιερώσαμε μερικά αντάρτικα και επαναστατικά τραγούδια στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες του Λόφου.
Πλατεία – Στρέφη – Πολυτεχνείο, τα Εξάρχεια δεν μπαίνουν σε μουσείο!
Χτες, Τετάρτη 12 Νοεμβρίου, σαν Ανοιχτή Συνέλευση για τη Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην προγραμματισμένη συνεδρίαση του συμβουλίου της 1ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων, με σκοπό να περιγράψουμε την κατάσταση που έχει δημιουργήσει η αστυνομική κατοχή στον Λόφο και να ζητήσουμε από το συμβούλιο να πάρει θέση, με σχετικό ψήφισμα που θα απευθυνόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Η πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου και κάτοικος της γειτονιάς, αντέδρασε εξαρχής στην πραγματοποίηση της παρέμβασής μας, αρνούμενη σθεναρά να μας αφήσει να τοποθετηθούμε. Αρνούμενη ακόμα και να αφήσει άλλους/ες κοινοτικούς συμβούλους να τοποθετηθούν για το δικαίωμά μας να μιλήσουμε. Οχυρώθηκε πίσω από δήθεν διαδικαστικά ζητήματα, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι το κοινοτικό συμβούλιο δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα. Επιφυλάσσοντάς του τον ρόλο, μόνο να δίνει μόνο άδειες παράτασης ωραρίου μουσικής στα «αναψυκτήρια» που καταδυναστεύουν τις γειτονιές.
Όταν εμείς προσπαθούσαμε να περιγράψουμε πώς είναι τα παιδιά της γειτονιάς να περπατούν ανάμεσα σε όπλα, μας έλεγε να της στείλουμε μέιλ.
Όταν τη ρωτάγαμε γιατί δεν έχει συζητήσει το θέμα της αστυνομικής κατοχής που κοντεύει 7 μήνες, μετά από τόσα κρούσματα ακραίας καταστολής, με δακρυγόνα σε μικρά παιδιά, σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές και μισαναπηρικές επιθέσεις των μπάτσων, απαντούσε να της κάνουμε αίτημα.
Όταν άλλη κοινοτική σύμβουλος της θύμισε ότι είχε προτείνει κι αυτή παλιότερα να συζητηθεί το θέμα και η πρόεδρος αρνήθηκε, απλά σιώπησε.
Σιώπησε επίσης όταν τη ρωτήσαμε πώς γίνεται να ισχυρίζεται ότι δεν έχει αρμοδιότητα και την ίδια στιγμή να συμμετέχει στην επιτροπή που όρισε ο Δούκας για την παραχώρηση του Εξωστρεφή.
Η πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου προτίμησε να διαλύσει το κοινοτικό συμβούλιο, αφήνοντας σύξυλους τους μαγαζάτορες που περίμεναν για τις άδειες των μαγαζιών τους, που ακόμα και αυτοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν άφησε να γίνει μια τοποθέτηση με την ανάγνωση ενός κειμένου, από κατοίκους της ίδιας της της γειτονιάς.
Όταν της δηλώσαμε ότι και στην επόμενη συνεδρίαση του κοινοτικού συμβουλίου θα είμαστε ξανά εκεί, απείλησε ότι τότε θα είναι «αλλιώς».
Της καταλογίσαμε δημόσια ότι ένιωσε πως απειλήθηκε η εξουσία που νομίζει ότι της προσδίδει η θέση της. Της υπενθυμίσαμε ότι δήμος δεν είναι η γραφειοκρατία των οργάνων του, αλλά εμείς. Και ότι ο Δούκας, έχει αρνηθεί επίσης τον λόγο στον σύλλογο γονέων του δημοτικού, που τήρησε όλες τις «θεσμικές διαδικασίες». Και αιτήματα έστειλε και άδειες εισόδου είχε και φίμωση έφαγε από τον προοδευτικό δήμαρχο.
Επιβεβαιώθηκε απλά, από μια πασόκα γραφειοκράτισσα που νομίζει ότι είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά αδυνατεί να χειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση, ότι σε ό,τι αφορά στον Λόφο Στρέφη, ο Δούκας προσπαθεί να επιβάλλει σιωπητήριο. Αδιαφορώντας για την ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για τους κατοίκους, ανεξαρτήτως ηλικίας, και τους θαμώνες αυτής της γειτονιάς, ο Δούκας συνεργάζεται στενά με τον Χρυσοχοΐδη για την επιβολή των κρατικών σχεδίων μέσω της καταστολής.
Είναι ο Δούκας που σφράγισε τον Εξωστρεφή και εγκατέστησε ΜΑΤ και ΟΠΚΕ στον Λόφο, χώρο αρμοδιότητας του Δήμου, μην το ξεχνάμε.
Είναι ο Δούκας που συνυπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον Χρυσοχοΐδη και το υλοποιεί μέχρι κεραίας, με στελέχη του να συμμετέχουν κάθε Τρίτη σε ομάδα συντονισμού με τη ΓΑΔΑ.
Είναι ο Δούκας που τη Δευτέρα πήρε απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο για παραχώρηση στους μπάτσους όλων των προσωπικών δεδομένων όλων των πολιτών της Αθήνας, από τις κάμερες που θα παρακολουθούν τους πεζόδρομους.
Είναι ο Δούκας που προσπάθησε και προσπαθεί ακόμα, να εργαλειοποιήσει άτομα ευπαθών ομάδων, τις οργανώσεις τους και τους συνεταιρισμούς τους, για να προσδώσει δήθεν φιλάνθρωπη διάσταση στην εμπορευματοποίηση του Λόφου Στρέφη. Μέχρι, με επιχείρημα την κοινωφελή χρήση, να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο και να το κάνει ακόμα μια πράσινη τέντα.
Με όρεξη και καλή παρέα, ανακαλύψαμε ξανά τις χελώνες, τα αγριολούλουδα και τους κρόκους, προετοιμάσαμε τα υλικά για νέα κορμοδέματα, φυτέψαμε άτυπα μονοπάτια, ξεχορταριάσαμε και φρεζάραμε, μεταφυτέψαμε μικρά δέντρα. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας όμως!
Η Ανοιχτή Συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη, σήμερα Σάββατο 8 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί εκτάκτως στις 16:30, στο στέκι της Πρωτοβουλίας κατοίκων Εξαρχείων, Καλλιδρομίου 49.
Θα συζητήσουμε για τις επιθέσεις του κράτους στα παιδιά της γειτονιάς, για το τριήμερο του Πολυτεχνείου και για μια καμπάνια ανάδειξης των ευθυνών του Δούκα για την κατάσταση στον Λόφο, όπου ευδοκιμούν μόνο μπάτσοι. Και για άλλα πολλά.
Η μνήμη του συντρόφου Κυριάκου θα είναι για πάντα στις καρδιές μας, στους δρόμους του αγώνα.
Στους δρόμους που γέννησαν στιγμές πολιτικής ζύμωσης και διεκδικήσεων.
Στους δρομους της γειτονιάς των Εξαρχείων, που μοιραστήκαμε με τον Κυριάκο.
Στους δρόμους και στις στιγμές αυτές που ζήσαμε,με τον Κυριάκο,μιλήσαμε μαζί του, τον ακούσαμε, όπως μας άκουσε κι αυτός.
Από τον Λόφο του Στρέφη, μέχρι την πλατεία Εξαρχείων, από το Πολυτεχνείο, μέχρι τον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, περπατήσαμε μαζί, μοιραστήκαμε σκέψεις, προβληματισμούς κι ιδέες. Δεν βρισκόμασταν σ’ αυτούς τους δρόμους μόνο για να προλάβουμε την επόμενη συνέλευση,να ετοιμάσουμε τον κουβά με την κόλλα για την αφισοκόλληση ή να κρατήσουμε το πανό στην πορεία.
Ο Κυριάκος ήταν ο γείτονάς μας.
Συναντιόμασταν τυχαία στις εξόδους των σπιτιών μας, καθόμασταν στα σκαλάκια και στους πεζόδρομους, συζητούσαμε ώρες.Εκείνο το χαμόγελο που ανταλλάσσαμε δεν ήταν τυχαίο. Ο σύντροφος Κυριάκος,όπως κι εμείς, συνειδητά επέλεξε να ζήσει σε αυτήν τη γειτονιά.
Όταν το σκηνικό αλλάζει, όταν τα μαγαζιά και τα Airbnb ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο,όταν οι τουρίστες παρελαύνουν, η πλατεία ντύνεται με λαμαρίνες και οι κατοχικές δυνάμεις των ΟΠΚΕ, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ ριζώνουν στον λόφο,εμείς επιλέγουμε να μείνουμε εδώ συνειδητά. Η καθημερινή μάχη ενάντια στην επιβεβλημένη εικόνα της γειτονιάς είναι ζωντανή και ο Κυριάκος υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της.
Δεν είναι λίγες οι στιγμές που τον θυμόμαστε δίπλα μας — σαν γείτονα, σαν σύντροφο.Σε εκείνη τη χαλαρή μπύρα που καταλήγει να διώχνει ένα τουριστικό γκρουπ από τη Μεσολογγίου.
Σε εκείνο το άραγμα που γίνεται «τυπικός έλεγχος» από τους γνωστούς… των ΔΡΑΣΗ.
Στον δρόμο προς τη συνέλευση στο Πολυτεχνείο ή στην ΑΣΟΕΕ,πάντα περπατούσαμε μαζί, μοιραζόμασταν τα βιώματα της γειτονιάς μας.
Και ύστερα τα βιώματα αυτά εκφράζονταν στο κείμενο που θα γράφαμε μαζί και αν μη τι άλλο εκείνη τη μέρα θα γελάγαμε πολύ.
Έτσι είναι οι συντροφικές μας σχέσεις στη γειτονιά των Εξαρχείων.
Έτσι θυμόμαστε τον σύντροφο και γείτονα Κυριάκο.
Μαζι μας σε καθε κείμενο που μοιράζουμε και σε κάθε πέτρα που πετάμε στον στρατό κατοχής των Εξαρχείων.
Απέναντι στην εξαθλίωση των ζωών μας και την καταστολή κάθε πτυχής της καθημερινότητας μας, έχουμε χρέος να αντιστεκόμαστε. Το κέντρο της Αθήνας εδώ και δεκαετίες εξευγενίζεται και τουριστικοποιείται βίαια. Συγκεκριμένα, στα Εξάρχεια η καταστολή δίνει την πιο σκληρή της μάχη να ισοπεδώσει τελείως τον εξεγερσιακό χαρακτήρα της γειτονιάς. Περιγράφουμε μια εμπόλεμη κατάσταση, που εκτοπίζει τους μόνιμους κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα περιφρουρεί με μπάτσους και ιδιωτικοποιεί τους εναπομείναντες δημόσιους χώρους. Τα Εξάρχεια μέρα με την μέρα απονεκρώνονται. Τα κοινωνικά κινήματα, ακόμα και σε περιόδους κινηματικής συρρίκνωσης και υπέρμετρης καταστολής, ποτέ δεν άφηναν τα μέσα του αγώνα τους να ετεροκαθορίζονται από το κράτος. Κάθε ουσιαστική πίεση/επίθεση στο κράτος και το κεφάλαιο είναι λογικό να θεωρείται παράνομη. Από τις αυτομειώσεις στα σούπερ μάρκετ, μέχρι τις απεργίες ολόκληρων κλαδων της παραγωγής, το κράτος μπορεί εν μία νυκτί να αυστηροποιησει τις ποινές του και να δώσει σκληρή γραμμή καταστολής στους μπάτσους. Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ και όσο αυτός εξελίσσεται, δε θα σταματήσουν ποτέ ενέργειες αντίστασης και κοινωνικής αντιβίας, σαν αυτή που προχώρησε ο Κυριάκος.
Η συλλογική μνήμη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας των αγωνιστών/αγωνιστριών. Αγωνιζόμενα άτομα τροφοδοτούν εν μέρη το πείσμα μας να αντιστεκόμαστε στους καταπιεστές μας και να φανταζόμαστε πως μπορούμε να υπάρξουμε ελεύθερα. Η μνήμη είναι αυτή που κρατάει ζωντανή την φλόγα των συντρόφων και συντροφισσών μας που χάθηκαν στους δρόμους του αγώνα, που ενώνει τα κομμάτια του κινήματος σε δύσκολες στιγμές και συγκυρίες, που αφήνει πάντα μια σπίθα να σιγοκαίει στις καρδιές μας και μας ωθεί να συνεχίσουμε. Στον Κυριάκο αφιέρωνουμε κάθε μορφή αγώνα, κάθε νεύμα ανυπακοής στο κατεστημένο που μας τρώει μέρα με την μέρα, από την γειτονιά των Εξαρχείων μέχρι την λωρίδα της Γάζας, που μας θέλει άπραγα και μόνα, και αυτό όχι λόγω κάποιας εξαναγκαστικής υποχρέωσης ως προς τη μνήμη του συντρόφου, αλλά επειδή στο άκουσμα του συναγωνιστή μας αναγεννάται η δύναμη και το πάθος μας για να μην επιτρέψουμε την εξαθλίωση των ζωών μας, την απομόνωση του ενός με την άλλη, την διαπόμπευση των κέντρων αγώνων μας στον βωμό του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης. Την συλλογική μνήμη φοβούνται και προσπαθούν να καταστρέψουν κράτος και κεφάλαιο, όχι τα άδεια ντουβάρια πίσω απο τις λαμαρίνες. Όσο πράσινο και αν εξαφανίσουν από τον Λόφο, όσους μπάτσους και αν φέρουν στα Εξάρχεια, όσο χώρο και αν πάρουν δε θα καταφέρουν ποτέ να σβήσουν ότι κάποιοι πάντα προσπαθούν να αναμετρηθούν με την εξουσία, αποδεικνύοντας μας ότι δεν είναι ούτε αλώβητη ούτε ανίκητη.
Ο Κυριάκος ήταν ένας από εμάς. Το όνομά του μας εμπνέει να ονειρευόμαστε, μας δείχνει τι σημαίνει να οραματίζεσαι την ελευθερία σου, να αφιερώνεις την ζωή σου στον δρόμο του αγώνα, να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Άλλωστε, τόσα μας αναλογούν.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΡΙΣΚΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ 30-31/10 ΚΑΙ 2/11
Συλλογική vegan κουζίνα (φέρτε τα φαγητά σας) Μπαρ με ελεύθερη συμμετοχή (για καλό σκοπό) Έντυπα και δανειστική βιβλιοθήκη Παιδικά παιχνίδια και δραστηριότητες Φυτεύσεις (βάζουμε τις βελανιδιές, φέρτε εργαλεία και αρωματικά φυτά) Εικαστικό Εργαστήριο “Φως στο σκοτάδι” 19:00 Προβολή ταινίας και συζήτηση, στη μνήμη του συντρόφου Χρήστου Σπήλιου: «Συνοικία το Όνειρο» (Ελλάδα, 1961, 95 λεπτά, Σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη)
Ανοιχτή συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη
Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, 18:00, θεατράκι
Μετά από 5 γεμάτους μήνες αστυνομικής κατοχής του Λόφου Στρέφη, με την ένταση να κλιμακώνεται και τις επιθέσεις των μπάτσων να είναι καθημερινές σε γονείς, παιδιά, έφηβα και νεαρά άτομα.
Με τον Λόφο να ερημώνει, να ξεραίνεται και να έχει μετατραπεί σε ουρητήριο και χωματερή των μπάτσων.
Με την επιμονή Δούκα να εργαλειοποιεί έννοιες και φορείς που στηρίζουν ευάλωτα άτομα για να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο του Εξωστρεφή με το πρόσχημα της κοινωφελούς χρήσης, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι κάτι τέτοιο θα διώξει τους μπάτσους από εκεί, όταν ο ίδιος τους έχει καλέσει και ο Χρυσοχοΐδης έχει δηλώσει δημόσια ότι οι δικοί του σχεδιασμοί είναι ανεξάρτητοι από την παραχώρηση του Εξωστρεφή από τον Δούκα.
Με τις πρόσφατες δηλώσεις Μπακογιάννη στο δημοτικό συμβούλιο, που δεν ντρέπεται να δείχνει δημόσια πόσο καλός υπάλληλος των αφεντικών του real estate είναι, μη αποδεχόμενος την ήττα του και απαιτώντας να προχωρήσει η σχεδιαζόμενη από την Prodea ανάπλαση του Λόφου.
Με τα ΜΜΕ, ιδίως αυτά που προπαγανδίζουν ακούραστα την μετατροπή της γειτονιάς σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου, ισοπεδώνοντας τις ζωές μας, να ενισχύουν αυτόματα και να μετατρέπουν σε απαίτηση τη φωνή του Μπακογιάννη.
Με τις μάσκες να έχουν πλέον πέσει: Το κράτος με τους μπάτσους του, είναι στον Λόφο για την επιβολή του σχεδίου Prodea – Μπακογιάννη και δεν έχει σκοπό να φύγει από εκεί έως ότου δεν μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα στον Λόφο, έως ότου, μπουν κάγκελα, φύλακες, κάμερες και ελεγχόμενη είσοδος.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ “NO OTHER LAND” (Καμία άλλη γη, 2023, Παλαιστίνη, Νορβηγία, 95′, με ελληνικούς υπότιτλους) ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, 19:30
Σκηνοθεσία: Basel Adra, Yuval Abraham , Rachel Szor, Hamdan Ballal Παραγωγή: Antipode Films, Yabayay Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2024 https://www.youtube.com/watch?v=MHLswilhtPU&t=1s
Ο Basel Adra, ένας νεαρός Παλαιστίνιος ακτιβιστής από την Masafer Yatta αντιμάχεται τον εκτοπισμό από την Ισραηλινή κατοχή από παιδί. Ο Basel καταγράφει την σταδιακή καταστροφή του χωριού του, καθώς οι στρατιώτες γκρεμίζουν τα σπίτια των οικογενειών που μένουν εκεί στην μεγαλύτερη επιχείρηση εκτοπισμού στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Όταν συναντηθεί με τον Ισραηλινό δημοσιογράφο Yuval, θα συνδεθούν φιλικά και θα πολεμήσουν τον διωγμό μαζί. Ο σύνθετος δεσμός τους στοιχειώνεται από την μεταξύ τους ανισότητα: O Basel ζει σε συνθήκες σκληρής κατοχής ενώ ο Yuval είναι χωρίς περιορισμούς και ελεύθερος.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΉΜΕΡΑ ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ this is athens ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΧΑΡΗ ΔΟΥΚΑ.
ΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΕΞΗΓΉΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΚΑΙ ΔΗΛΏΘΗΚΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΊΩΝ ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΆ ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΝΑ ΠΑΊΖΟΥΝ ΕΛΕΎΘΕΡΑ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΑΣΤΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥΣ.
ΤΟΥ ΔΗΛΩΘΗΚΕ ΡΗΤΑ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ. ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΊΑΣ ΠΛΑΤΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ
Εχθές σαν Ανοιχτή Συνέλευση του λόφου Στρέφη πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση έξω από το Δημαρχείο Αθηνών ενάντια στην κατοχή του Λόφου Στρέφη από πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις και την εκκένωση της κατάληψης του Εξωστρεφή.
Ενώ το θέμα των Εξαρχείων και του Στρέφη σαν εστίες παραβατικότητας, φιγουράρει εδώ και δύο βδομάδες σε μίντια και δημόσιο λόγο, με όχι τόσο μεγάλη έκπληξη διαπιστώσαμε ότι το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο επιλέγει να το βάζει στην ατζέντα του μόνο οπότε το συμφέρει.
Για τον λόγο αυτό παρεμβαίνουμε σήμερα και θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε σε εκδηλώσεις και διαβουλεύσεις του Δήμου Αθηναίων, του Δούκα και των λοιπών συνεργατών του, καθώς τους θεωρούμε άμεσα υπεύθυνους για τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου και για την κατάσταση του Λόφου μέχρι και σήμερα.
Ο λόφος από τα ξημερώματα του Σαββάτου και μετά την εκκένωση της κατάληψης του Εξωστρεφή, απαριθμεί τουλάχιστον 50 άτομα αστυνομικών δυνάμεων (Ματ, ΟΠΚΕ, Δέλτα) μέσα και περιμετρικά του λόφου. Οι δυνάμεις αυτές υποτίθεται διασφαλίζουν την ασφάλεια, ενώ στη πραγματικότητα τρομοκρατούν, εκφοβίζουν και παρεμβαίνουν με όποιο τρόπο στην ζωή του λόφου. Επιλέγουν να παρελαύνουν μπροστά σε παιδιά δημοτικού, ενώ εκφοβίζουν κατοίκους είτε με αναίτιες εξακριβώσεις στοιχείων και προσαγωγές, είτε με σεξιστικές προσβολές, είτε ακόμη κατουρώντας δίπλα σε σπίτια γειτόνων! Οι συνθήκες αυτές μας θυμίζουν τις μαύρες μέρες της ανάπλασης επί Μπακογιάννη. Όπως τους διώξαμε τότε, θα τους διώξουμε και τώρα.
Το πρόσχημα είναι για ακόμη μια φορά η διαφύλαξη της γειτονιάς από παραβατικά στοιχεία. Η εκκένωση μιας κατάληψης σαν τον Εξωστρεφή, ένα κοινωνικό κέντρο που λειτουργούσε από τη γειτονιά για τη γειτονιά με βάση την αυτοοργάνωση και με φροντιστικότητα προς στους κατοίκους και τα ζώα, ένας χώρος αντιεμπορευματικός, κόντρα στην αποστείρωση και τον εξευγενισμό που προάγει η κουλτούρα της κατανάλωσης των Εξαρχείων που οραματίζεται ο Δούκας και ο Χρυσοχοΐδης.
Μια ανάπτυξη για τους επενδυτές, τους τουρίστες και τους ιδιοκτήτες. Μια ανάπτυξη που συνοδεύεται από την καταστολή των κινημάτων και των εδαφών τους. Μια ανάπτυξη που θα εκτοπίσει τους φτωχούς από το κέντρο της πόλης.
Η κατάληψη του Εξωστρεφή, όπως και κάθε κατάληψη, αποτελεί κέντρο αγώνα, οργάνωσης και αλληλεγγύης. Το πλάνο τους; Να γίνει ένα ακόμη μαγαζί, να δοθεί σε κάποιον ιδιώτη, να αποχαρακτηριστεί η περιοχή από δασική.
Εμείς όμως δεν χρειαζόμαστε άλλο ένα μαγαζί. Δεν χρειαζόμαστε αλλά εμπορικά φεστιβάλ με χορηγούς.
Φεστιβάλ όπως το σημερινό “Τhis is Athens”, το μόνο που κάνουν είναι να συμβάλλουν στην κερδοσκοπική, εμπορική εκμετάλλευση των δημοσίων ελεύθερων χώρων (πλατειών, πάρκων κλπ), είτε με εισιτήρια ή χωρίς, μέσω χορηγών και διαφημίσεων. Αυτή είναι η Αθήνα λοιπόν, που ο ίδιος δήμος διοργανώνει παιδικές εκδηλώσεις στο ένα πάρκο και στο άλλο τις διαλύει με χημικά και χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Άραγε θα απαντήσει ο δήμαρχος και η αντιδήμαρχος για αυτά η θα συνεχίσουν να τα αγνοούν, προφασιζόμενοι ότι δεν είναι δικό τους θέμα και ρίχνοντας αλλού το μπαλάκι των ευθυνών;
Ας μη ξεχνάμε ότι η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μέρα απεργιακή και όχι αργία, ούτε πανηγυράκι.
Δεν δεχόμαστε να εργαλειοποιείται, ώστε να χωρέσει σε κάθε μάρκετινγκ κανενός θεσμικού οργάνου.
Από το Σικάγο του 1889, μέχρι την Αθήνα του 2025, συνεχίζουμε να βιώνουμε παντού κοινωνική και ταξική βία.
Πασχίζουμε να βγάλουμε το νοίκι, το ρεύμα τα προς το ζην, εκτοπιζόμαστε από τις γειτονιές και τη δημόσια ζωή.
Σε μια εποχή κρίσης και συνεχούς καταπίεσης, είναι καιρός να οργανωθούμε στις γειτονιές μας και να δυναμώσουμε τις αντιστάσεις μας
