Η αποχώρηση της Prodea από τον Λόφο είναι αποτέλεσμα του πολύμορφου και επίμονου αγώνα μας, που υποστηρίχτηκε από τη γειτονιά και την κοινότητα που χρόνια τώρα χρησιμοποιεί τον Λόφο και τον διατηρεί ζωντανό και χώρο κοινωνικοποίησης.
Όχι μια «παραχώρηση» του Δούκα, που δεν είχε κανέναν λόγο να την κάνει, αφού η προηγούμενη παράταξή του στον Δήμο Αθηναίων ναι μεν καταψήφισε αρχικά (πλην ενός) την πρόθεση δωρεάς, αλλά υπερψήφισε όλα τα επόμενα στάδια (μελέτες, συμβάσεις). Πρόσφατα μάλιστα, ο νέος αντιδήμαρχος πρασίνου σε
συνέντευξή του, ευχαρίστησε την Prodea για τη δωρεά και έψεξε τον Μπακογιάννη που δεν κατάφερε να προχωρήσει το έργο, παρά την αστυνομική δύναμη που είχε στη διάθεσή του. Κοινώς, τον εγκάλεσε γιατί δεν μας έριξε περισσότερο ξύλο.
Γνωρίζουμε ότι η Prodea προετοίμαζε την αποχώρησή της από τον Λόφο ήδη από το φθινόπωρο, όταν ο εργολάβος της φαινόταν ανίκανος να διαχειριστεί τις εργασίες εντός χρονοδιαγράμματος, δεν έβρισκε υπεργολάβους και είχε γνώση της απόφασης του ΣτΕ από τις 11 Οκτώβρη, πριν τον 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και της ήττας Μπακογιάννη.
Εικάζουμε ότι ο νέος δήμαρχος αποφάσισε να μην χρεωθεί την καταστροφή ενός δασικού χώρου με τη μετατροπή του σε αστικό πάρκο, με ανύπαρκτες τις βασικές μελέτες, χωρίς αντιπλημμυρικά -παρά τις διακηρύξεις- έργα και με μη επίβλεψη των εργασιών από τον Δήμο, που όμως, θα είχε την πλήρη ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα, καθώς η «φιλάνθρωπη» Prodea, με την πρόσφατη είσοδό της σε οικιστικά και ξενοδοχειακά ακίνητα, είχε φροντίσει να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για το αποτέλεσμα του σχεδίου της.
Από τις 29 Γενάρη, ημέρα που ο νέος δήμαρχος ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρηση της Prodea από τον Λόφο, τα συστημικά ΜΜΕ και οι βαριές τους πένες (μεταξύ αυτών, η νεκραναστημένη εκπρόσωπος τάφου και ανύπαρκτα πρόσωπα όπως ο Δημήτρης Ευθυμάκης του protagon, που λάνσαρε το «Μωυσής» και το «τσιτάχ»), καθώς και οι 2 (ολογράφως, δύο) επαγγελματίες κάτοικοι των Εξαρχείων που εδώ και χρόνια χτίζουν καριέρες αρθρογραφώντας ή/και δίνοντας συνεντεύξεις για το «άβατο» και την «ανομία» στα Εξάρχεια και προετοιμάζουν το έδαφος για την επέλαση των επενδυτών – αφεντικών τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν ηθικό πανικό για την τύχη, τη μορφή και τη χρήση του Λόφου εφεξής.
Είναι σε μας ξεκάθαρο ότι η καμπάνια τους αυτή, αφενός είναι ο τρόπος που επέλεξαν να ασκήσουν αντιπολίτευση στον νέο δήμαρχο και αφετέρου, εκφράζει την ανησυχία τους για την τύχη του σχεδίου τους για παράδοση όλων των ελεύθερων, δημόσιων χώρων σε κάθε λογής «φιλάνθρωπους» επενδυτές.
Οι πληρωμένοι/ες κονδυλοφόροι/ισσες σκούζουν για παραβατικότητα, επικινδυνότητα, καταστροφή, μη χρήση και στέρηση του Λόφου από τη γειτονιά, για «μειοψηφίες που τον λυμαίνονται», για τους 16 «δήθεν κατοίκους» που προσέφυγαν στο ΣτΕ , τους οποίους έχουν επικηρύξει! Ακόμα και για εξάσκηση του «τοξοβόλου της Βουλής» στον Λόφο διαβάσαμε.
Είναι προφανές ότι δεν έχουν την παραμικρή γνώση ούτε για τον Στρέφη, ούτε για τις ανάγκες και τις επιθυμίες της γειτονιάς και των επισκεπτών του. Πρόκειται για κοινούς προβοκάτορες, με στόχο τους τη μόνιμη παρουσία των τραμπούκων της ΕΛΑΣ στον Λόφο και σε κάθε δημόσιο χώρο, για την τρομοκράτηση των «απροσάρμοστων» στην καταναλωτική λαίλαπα και για την εμπέδωση του αισθήματος της «ασφάλειας» που επιδιώκουν σταθερά οι φορείς του εξευγενισμού.
Σε πείσμα τους, ο Λόφος ήταν πάντα ζωντανός, η ανάσα μας. Μόνο η 16μηνη κατοχή του από κάθε λογής μπάτσους, που συνεχίζεται, στόχευε στην απονέκρωσή του κι αυτό δεν το κατάφεραν εξαιτίας των αγώνων μας. Ο Λόφος δεν χρειάζεται καμιά μεγαλεπήβολη ανάπλαση. Πάντα χρειαζόταν φροντίδα. Του πράσινου και των πρανών. Χρειαζόταν καθαριότητα, φυτεύσεις, πότισμα και φροντίδα της βλάστησης, συντήρηση του φωτισμού, αναβαθμούς και κορμοδέματα, εξυπηρέτηση βασικών αναγκών των επισκεπτών του. Όλα αυτά δηλαδή που εμείς παρείχαμε με τις μικρές μας δυνάμεις, όταν καθαρίζαμε, φυτεύαμε, συνδέαμε νερό, ποτίζαμε και ταΐζαμε τα άγρια ζώα για να μην πεθάνουν από την καταστροφική επέλαση της μπουλντόζας. Αυτά χρειάζεται ακόμα.
Χρειάζεται ζωή, ελεύθερη και ανεμπόδιστη πρόσβαση, νοιάξιμο για τα παιδιά, τα σκυλιά, τα πουλιά και τις χελώνες του και όχι τα οχήματα των εργολάβων και τα τζιπάκια των ρόμποκοπ.
Η Γιούλα και η Μαρία σε μικρότερη ηλικία
Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, 14:00, θεατράκι
