Η Ανοιχτή Συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη, σήμερα Σάββατο 8 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί εκτάκτως στις 16:30, στο στέκι της Πρωτοβουλίας κατοίκων Εξαρχείων, Καλλιδρομίου 49.
Θα συζητήσουμε για τις επιθέσεις του κράτους στα παιδιά της γειτονιάς, για το τριήμερο του Πολυτεχνείου και για μια καμπάνια ανάδειξης των ευθυνών του Δούκα για την κατάσταση στον Λόφο, όπου ευδοκιμούν μόνο μπάτσοι. Και για άλλα πολλά.
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΣΤΡΕΦΗ!
Ειδικά τη νύχτα, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Το βράδυ της Τετάρτης, με πανσέληνο, που αρκετός κόσμος βρισκόταν στην κορυφογραμμή, 15χρονος πιτσιρικάς κατέβαινε προς την έξοδο και για κάποιον δικό του λόγο, αποφάσισε να ουρλιάξει. Οι γενναίοι και άγρυπνοι ΟΠΚΕ τον ακινητοποίησαν με τα χέρια στο κεφάλι και τον τραμπούκισαν, με το επιχείρημα ότι ήθελε να τρομάξει την ελληνική αστυνομία… Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί οι ατρόμητοι μπάτσοι επιχείρησαν τον Γενάρη του 2023 να κάνουν αγιασμό πίσω από τις λαμαρίνες της Prodea. Φοβούνται τα ξωτικά, τους καλικάντζαρους, τα διαβόλια και τα τριβόλια (και κοιμούνται αγκαλιά με τα αρκουδάκια τους).
Χθες το βράδυ, ξανά οι ατρόμητοι ΟΠΚΕ, αποφάσισαν να σκοτώσουν τον χρόνο τους μουτζουρώνοντας τα πεζούλια του Λόφου με μαύρο σπρέι. Όχι όλα, αυτά που είχαν συνθήματα που τους αφορούσαν. Για παράδειγμα, δεν ανέχονται το “ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ” γιατί τους θυμίζει πως δεν έγινε ανεκτή η δολοφονία από μπάτσο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (σε αυτήν τη γειτονιά, μην το ξεχνάμε), ακόμα και αν χρειάστηκε γι’ αυτό μια εξέγερση και 17 ολόκληρα χρόνια δικαστικοί αγώνες. Ο συνάδελφός τους Κορκονέας, ο “ράμπο” του ΑΤ Εξαρχείων, βρέθηκε οριστικά στην μπουζού. Όσο και αν προσπάθησε να τον ξεπλύνει (να δικαιώσει δηλαδή τη δολοφονία 15χρονου) σύσσωμο το κράτος, το παρακράτος και η εκκλησία (γιατί ο Κορκονέας, στα μεσοδιαστήματα της ελευθερίας του εξασφάλιζαν οι μηχανισμοί, έκανε τον νεωκόρο στη Στούπα, πράγμα που δεν τον βοήθησε τελικά, οπότε με μέτρο οι αγιασμοί παιδιά, μάλλον δεν έχουν αποτέλεσμα).
Μουτζουρώθηκε επίσης από τους ΟΠΚΕ ένα “1312”, που κατάλαβαν ότι πιθανότατα δεν αναφερόταν σε γάτες. Δεν ξέρουμε αν στις νέες αρμοδιότητες των ΟΠΚΕ είναι το βρώμισμα των τοίχων, ας μας απαντήσει ο Χάρης, ο αυλικός του Χρυσοχοΐδη και η διεύθυνση καθαριότητάς του.
Οι ΜΑΤατζήδες στο μεταξύ, εκτός από το μουτζούρωμα, δουλεύουν και το μαρκαδοράκι, γράφοντας σχεδόν αόρατα συμβολάκια και συνθηματάκια στην καγκελόπορτα του Εξωστρεφή, όταν δεν την κατουράνε. Θα προσπεράσουμε τα ναζιστικά σύμβολα, τα έχουμε ξαναδεί, αλλά και να μην τα βλέπαμε, ξέρουμε τι ναζίδια είναι. Θα μείνουμε στο “ΓΡΑΜΜΟΣ – ΒΙΤΣΙ”. Τιμή μας που μας ταυτίζουν με τον Δημοκρατικό Στρατό. Μόνο που βρίσκονται στον Λόφο Στρέφη, με 150 μέτρα υψόμετρο. Και για να ανεβούν στον Γράμμο, για να κάνουν τις εμφυλιοπολεμικές τους γιορτές κάθε 29 Αυγούστου, είναι εντελώς ανίκανοι και τους ανοίγει παράνομα, δρόμο ο Δένδιας. Οπότε, ας τρέχουν προς το παρόν να κρυφτούν στις κλούβες τους με την πρώτη ψιχάλα, βάζοντας τις ασπίδες για ομπρέλα και ας ονειρευτούν εμφυλίους αγκαλιά με τα αρκουδάκια τους.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ!
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΣΤΡΕΦΗ!
1312
Την Κυριακή 9 Νοέμβρη στις 12:00 συνεχίζουμε τις δουλειές στο Λόφο Στρέφη.
Ποτίζουμε και ξεχορταριάζουμε για να αναπτυχθούν οι φυτεύσεις, μεταφυτεύουμε αν χρειαστεί. Στήνουμε αναβαθμίδες στο Λόφο για να τον προστατεύσουμε από την διάβρωση και να προετοιμάσουμε το έδαφος για να ευνοεί φυτά και δέντρα. Επισκευάζουμε κορμοδέματα και καταγράφουμε τι χρειάζεται ο Λόφος.
Στην καταστολή του κράτους απαντάμε με κοινότητα και αλληλεγγύη.
Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΦΟ ΣΤΡΕΦΗ
Στις 31 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία στο κέντρο της Αθήνας στη μνήμη του αναρχικού αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη και για αλληλεγγύη στα προφυλακισμένα της υπόθεσης των Αμπελοκήπων.
Απ’ τα Προπύλαια μέχρι το Σύνταγμα και πίσω, η πορεία ήταν δυναμική και μαζική. Επέλεξε να κατευθυνθεί στη γειτονιά των Εξαρχείων, εκεί που ο Κυριάκος, όπως κι εμείς, συνειδητά επέλεξε να ζήσει. Στην στροφή προς την οδό Μπενάκη οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ ξεκίνησαν μια βάναυση επίθεση, με πολύ κόσμο να τραυματίζεται σοβαρά και να καταλήγει σε νοσοκομεία με ανοιγμένα κεφάλια, όπου περίμεναν ασφαλίτες που κατέγραφαν τα στοιχεία των τραυματιών. Η γνωστή τακτική, περικύκλωση, χημικά, ξύλο και συλλήψεις. Παρά την καταστολή, η αποφασιστικότητα του κόσμου να υπερασπιστεί τις επιλογές του, ήταν αυτή που έμεινε.
Μετά το πέρας της πορείας και ενώ υπήρχε κόσμος τραυματισμένος ή εγκλωβισμένος, οι δολοφόνοι των ΜΑΤ και Δράση αποφάσισαν να επιτεθούν στο πλήθος που βρισκόταν στην Μεσολογγίου και πέριξ, προσπαθώντας να επιβάλουν ακόμα μια φορά στην αγωνιζόμενη γειτονιά των Εξαρχείων ένα κλίμα τρόμου και ειδικότερα στον πεζόδρομο που είναι στο στόχαστρο του εξευγενισμού εδώ και καιρό. Εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι έχουν αραιώσει οι τουρίστες, περικύκλωσαν και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά ακόμα και με γροθιές και κλωτσιές, προσήγαγαν τους θαμώνες του πεζόδρομου δίπλα απ’ τo μνημείο του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου και δημιούργησαν συνθήκες ασφυξίας με τα χημικά. Την Παρασκευή το βράδυ ο κόσμος δεν έμεινε άπραγος να κοιτάει τα ΜΑΤ στην επίδειξη δύναμής τους, παρά το ξύλο και τα χημικά που έριξαν, όπως κάνει πολύ συχνά όταν δέχεται εκεί επιθέσεις.
Την επόμενη μέρα του Σαββάτου, μάθαμε την ευχάριστη είδηση πως οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ πήραν πίσω λίγη απ’ την βία που χαρίζουν απλόχερα. Ένα μπατσικό τυλίχτηκε στις φλόγες στο μπασκετάκι του Λόφου Στρέφη. Και το βράδυ, οι μπάτσοι της πλατείας δέχτηκαν επίθεση στην οδό Θεμιστοκλέους, με οδοφράγματα στους γύρω δρόμους. Αντέδρασαν ξανά με τον γνωστό δολοφονικό τους τρόπο, πνίγοντας στα χημικά τους πεζόδρομους, με μόνο αποτέλεσμα όμως να τρέψουν σε άτακτη φυγή τους τουρίστες και τους χίπστερ που κατανάλωναν τη γειτονιά στα μαγαζιά.
Οι επιθέσεις αυτές είναι η συνέχεια της κρατικής τρομοκρατίας που ασκείται τα τελευταία χρόνια στα Εξάρχεια, για την εκδίωξη των κατοίκων τους και των πολιτικών ομαδων που δραστηριοποιούνται σε αυτά, με σκοπό την πλήρη παράδοσή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία. Διαμονή και εστίαση, μαζί με περιπάτους που πουλούν στους τουρίστες το ένδοξο παρελθόν, που όμως απαγορεύεται δια ροπάλου να επαναληφθεί στο παρόν, είναι οι μοναδικές επιτρεπόμενες χρήσεις για το κεφάλαιο.
Η κρατική βία έχει ξεπεράσει προ πολλού τους χώρους που κινούνται οι ιδεολογικοί αντίπαλοι και έχει επεκταθεί σε κατοίκους, μικρά παιδιά, θαμώνες “ακατάλληλων” μαγαζιών. Οι μπάτσοι στον Λόφο Στρέφη για παράδειγμα, έχουν αρχίσει να τραμπουκίζουν γονείς και παιδιά ακόμα και σε πάρτι γενεθλίων 7χρονων, ενώ οι εξακριβώσεις και οι εξευτελισμοί έχουν επεκταθεί σε 12χρονα.
Οι δυνάμεις κατοχής στον Λόφο του Στρέφη, γύρω απ’ το κουφάρι της πλατείας, σε σημεία περιμετρικά της γειτονιάς, δε δείχνουν μόνο τη δύναμη της καταστολής, μαρτυρούν και την αποτυχία των κρατικών σχεδιασμών. Η αποτυχία αυτή εξαρτάται από μας, από τους αγώνες και τα αντανακλαστικά μας, από την αγάπη και το άσβεστο πάθος μας για έναν καλύτερο κόσμο.
Τελικά, όσο και να προσπαθούν να μας φοβίσουν, φτάνουν να μας πεισμώνουν και να μας εξοργίζουν.
Ο αγώνας συνεχίζεται, τα Εξάρχεια θα πολεμάνε πάντα!
Αλληλεγγύη στα συλληφθέντα της πορείας, δύναμη στα τραυματισμένα, λευτεριά σε όλα μας!
Προβολή ταινίας και συζήτηση,
στη μνήμη του συντρόφου Χρήστου Σπήλιου:
«Συνοικία το Όνειρο»
(Ελλάδα, 1961, 95 λεπτά, Σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη)
Λόφος Στρέφη, 28 Οκτώβρη 2025, Αντικατοχικές εκδηλώσεις
Ακολουθεί η εισήγηση που συνόδεψε την προβολή της ταινίας
Κι ένα απόσπασμα από την κατάθεση του σ. Χρήστου τον Νοέμβριο 2022 προς υπεράσπιση του σ. Δ. Χατζηβασιλειάδη
Η μνήμη του συντρόφου Κυριάκου θα είναι για πάντα στις καρδιές μας, στους δρόμους του αγώνα.
Στους δρόμους που γέννησαν στιγμές πολιτικής ζύμωσης και διεκδικήσεων.
Στους δρομους της γειτονιάς των Εξαρχείων, που μοιραστήκαμε με τον Κυριάκο.
Στους δρόμους και στις στιγμές αυτές που ζήσαμε,με τον Κυριάκο,μιλήσαμε μαζί του, τον ακούσαμε, όπως μας άκουσε κι αυτός.
Από τον Λόφο του Στρέφη, μέχρι την πλατεία Εξαρχείων, από το Πολυτεχνείο, μέχρι τον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, περπατήσαμε μαζί, μοιραστήκαμε σκέψεις, προβληματισμούς κι ιδέες. Δεν βρισκόμασταν σ’ αυτούς τους δρόμους μόνο για να προλάβουμε την επόμενη συνέλευση,να ετοιμάσουμε τον κουβά με την κόλλα για την αφισοκόλληση ή να κρατήσουμε το πανό στην πορεία.
Ο Κυριάκος ήταν ο γείτονάς μας.
Συναντιόμασταν τυχαία στις εξόδους των σπιτιών μας, καθόμασταν στα σκαλάκια και στους πεζόδρομους, συζητούσαμε ώρες.Εκείνο το χαμόγελο που ανταλλάσσαμε δεν ήταν τυχαίο. Ο σύντροφος Κυριάκος,όπως κι εμείς, συνειδητά επέλεξε να ζήσει σε αυτήν τη γειτονιά.
Όταν το σκηνικό αλλάζει, όταν τα μαγαζιά και τα Airbnb ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο,όταν οι τουρίστες παρελαύνουν, η πλατεία ντύνεται με λαμαρίνες και οι κατοχικές δυνάμεις των ΟΠΚΕ, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ ριζώνουν στον λόφο,εμείς επιλέγουμε να μείνουμε εδώ συνειδητά. Η καθημερινή μάχη ενάντια στην επιβεβλημένη εικόνα της γειτονιάς είναι ζωντανή και ο Κυριάκος υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της.
Δεν είναι λίγες οι στιγμές που τον θυμόμαστε δίπλα μας — σαν γείτονα, σαν σύντροφο.Σε εκείνη τη χαλαρή μπύρα που καταλήγει να διώχνει ένα τουριστικό γκρουπ από τη Μεσολογγίου.
Σε εκείνο το άραγμα που γίνεται «τυπικός έλεγχος» από τους γνωστούς… των ΔΡΑΣΗ.
Στον δρόμο προς τη συνέλευση στο Πολυτεχνείο ή στην ΑΣΟΕΕ,πάντα περπατούσαμε μαζί, μοιραζόμασταν τα βιώματα της γειτονιάς μας.
Και ύστερα τα βιώματα αυτά εκφράζονταν στο κείμενο που θα γράφαμε μαζί και αν μη τι άλλο εκείνη τη μέρα θα γελάγαμε πολύ.
Έτσι είναι οι συντροφικές μας σχέσεις στη γειτονιά των Εξαρχείων.
Έτσι θυμόμαστε τον σύντροφο και γείτονα Κυριάκο.
Μαζι μας σε καθε κείμενο που μοιράζουμε και σε κάθε πέτρα που πετάμε στον στρατό κατοχής των Εξαρχείων.
Απέναντι στην εξαθλίωση των ζωών μας και την καταστολή κάθε πτυχής της καθημερινότητας μας, έχουμε χρέος να αντιστεκόμαστε. Το κέντρο της Αθήνας εδώ και δεκαετίες εξευγενίζεται και τουριστικοποιείται βίαια. Συγκεκριμένα, στα Εξάρχεια η καταστολή δίνει την πιο σκληρή της μάχη να ισοπεδώσει τελείως τον εξεγερσιακό χαρακτήρα της γειτονιάς. Περιγράφουμε μια εμπόλεμη κατάσταση, που εκτοπίζει τους μόνιμους κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα περιφρουρεί με μπάτσους και ιδιωτικοποιεί τους εναπομείναντες δημόσιους χώρους. Τα Εξάρχεια μέρα με την μέρα απονεκρώνονται. Τα κοινωνικά κινήματα, ακόμα και σε περιόδους κινηματικής συρρίκνωσης και υπέρμετρης καταστολής, ποτέ δεν άφηναν τα μέσα του αγώνα τους να ετεροκαθορίζονται από το κράτος. Κάθε ουσιαστική πίεση/επίθεση στο κράτος και το κεφάλαιο είναι λογικό να θεωρείται παράνομη. Από τις αυτομειώσεις στα σούπερ μάρκετ, μέχρι τις απεργίες ολόκληρων κλαδων της παραγωγής, το κράτος μπορεί εν μία νυκτί να αυστηροποιησει τις ποινές του και να δώσει σκληρή γραμμή καταστολής στους μπάτσους. Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ και όσο αυτός εξελίσσεται, δε θα σταματήσουν ποτέ ενέργειες αντίστασης και κοινωνικής αντιβίας, σαν αυτή που προχώρησε ο Κυριάκος.
Η συλλογική μνήμη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας των αγωνιστών/αγωνιστριών. Αγωνιζόμενα άτομα τροφοδοτούν εν μέρη το πείσμα μας να αντιστεκόμαστε στους καταπιεστές μας και να φανταζόμαστε πως μπορούμε να υπάρξουμε ελεύθερα. Η μνήμη είναι αυτή που κρατάει ζωντανή την φλόγα των συντρόφων και συντροφισσών μας που χάθηκαν στους δρόμους του αγώνα, που ενώνει τα κομμάτια του κινήματος σε δύσκολες στιγμές και συγκυρίες, που αφήνει πάντα μια σπίθα να σιγοκαίει στις καρδιές μας και μας ωθεί να συνεχίσουμε. Στον Κυριάκο αφιέρωνουμε κάθε μορφή αγώνα, κάθε νεύμα ανυπακοής στο κατεστημένο που μας τρώει μέρα με την μέρα, από την γειτονιά των Εξαρχείων μέχρι την λωρίδα της Γάζας, που μας θέλει άπραγα και μόνα, και αυτό όχι λόγω κάποιας εξαναγκαστικής υποχρέωσης ως προς τη μνήμη του συντρόφου, αλλά επειδή στο άκουσμα του συναγωνιστή μας αναγεννάται η δύναμη και το πάθος μας για να μην επιτρέψουμε την εξαθλίωση των ζωών μας, την απομόνωση του ενός με την άλλη, την διαπόμπευση των κέντρων αγώνων μας στον βωμό του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης. Την συλλογική μνήμη φοβούνται και προσπαθούν να καταστρέψουν κράτος και κεφάλαιο, όχι τα άδεια ντουβάρια πίσω απο τις λαμαρίνες. Όσο πράσινο και αν εξαφανίσουν από τον Λόφο, όσους μπάτσους και αν φέρουν στα Εξάρχεια, όσο χώρο και αν πάρουν δε θα καταφέρουν ποτέ να σβήσουν ότι κάποιοι πάντα προσπαθούν να αναμετρηθούν με την εξουσία, αποδεικνύοντας μας ότι δεν είναι ούτε αλώβητη ούτε ανίκητη.
Ο Κυριάκος ήταν ένας από εμάς. Το όνομά του μας εμπνέει να ονειρευόμαστε, μας δείχνει τι σημαίνει να οραματίζεσαι την ελευθερία σου, να αφιερώνεις την ζωή σου στον δρόμο του αγώνα, να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Άλλωστε, τόσα μας αναλογούν.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΡΙΣΚΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ 30-31/10 ΚΑΙ 2/11
Ότι την κινητοποίηση στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας στο Μεταξουργείο την οργάνωσαν ο σύλλογος γονέων του 36ου Δημοτικού, η Ανοιχτή Συνέλευση “Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων” και η συνέλευσή μας…
ΟΤΑΝ, την κινητοποίηση οργάνωσαν η Ομοσπονδία Γονέων, όλοι οι σύλλογοι εκπαιδευτικών της Α’ Αθήνας και οι σύλλογοι γονέων 15 (ολογράφως, δεκαπέντε) σχολείων που θίγονται από τις συγχωνεύσεις τμημάτων.
Γιατί να πουν οι μπάτσοι τέτοιο τερατώδες ψέμα; (πρώτη φορά τους ξανασυμβαίνει…)
Γιατί νομίζουν ότι η αναφορά του εξαρχειώτικου σχολείου και των εξαρχειώτικων συνελεύσεων, τους δίνει ικανό άλλοθι για να βαράνε όποτε και όποιο γουστάρουν, ακόμα και αν πρόκειται για παιδιά 6 ως 11 χρονών. Κι έχουν εν μέρει δίκιο να το νομίζουν, το’ χουν ξανακάνει και την έβγαλαν καθαρή, τότε που έφαγαν χημικά ακόμα και μωρά σε καρότσια ας πούμε και δεν κουνήθηκε (πολιτικά) φύλλο. Τόσα χρόνια αντιεξαρχειώτικης προπαγάνδας, έχουν διαβρώσει ακόμα και την Αετομηλίτσα.
Εντάξει, οι μπάτσοι έχουν στοχοποιήσει τις πολιτικές συλλογικότητες, αλλά και τους γονείς και τα παιδιά του σχολείου;
Οι γονείς και τα παιδιά του σχολείου, έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ σε αυτήν τη γειτονιά. Που σημαίνει ότι, παρά την πολυετή προσπάθεια του κράτους να τους αδειάσουμε τη γωνιά για την επέλαση των επενδυτών, κάποια ξεροκέφαλα ήταν, είναι και θα είναι εδώ!
Το σχέδιο να τους αδειάσουμε τη γωνιά δεν το λέμε εμείς, μας το ‘χει πει κατάμουτρα το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο των εφοπλιστών, ήδη από το 2010. Παράξενο που κάνουν διάφοροι πως δεν πήρε τίποτα το αυτί τους…
Φυσικά, για να αδειάσει η γειτονιά από τους παλιούς κατοίκους της, δεν πρέπει να υπάρχουν (δημόσιοι) παιδικοί σταθμοί, ούτε (δημόσια) σχολεία και τα -εσκεμμένα- ανεξέλεγκτα μαγαζιά πρέπει να μας κάνουν τον βίο αβίωτο.
Τελικά υπήρχαν μέλη των συνελεύσεων “Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων” και “Ανοιχτή Συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη” στην κινητοποίηση του Μεταξουργείου;
Αν και ο (μπατσο)θρύλος λέει ότι τα μέλη των συνελεύσεων αυτών είναι απαίσιοι εξωγήινοι που κάθε τόσο μας επισκέπτονται με άγριες διαθέσεις από την Ανδρομέδα, τελικά φαίνεται ότι υπάρχουν και μέλη που κατοικούν στη γειτονιά, είναι γονείς και αγωνίζονται για τα παιδιά τους. Όπως έχουν μάθει να αγωνίζονται για τη γειτονιά τους, τον Λόφο τους, το πάρκο τους την πλατεία τους, το σωματείο τους, για τη ζωή τους εν τέλει
Πώς ήξεραν οι μπάτσοι ότι ανάμεσα στους συγκεντρωμένους στο Μεταξουργείο, υπήρχαν μέλη εξαρχειώτικων συνελεύσεων;
Χαζή ερώτηση! Είμαστε σίγουρα ότι οι ντόπιοι Κλουζώ έχουν φωτογραφίες μας προφίλ, ανφάς και ολόσωμες από κάθε πτυχή της ζωής μας. Ότι ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ και ασφαλίτες, κοιμούνται και ξυπνάνε κάνοντας σεμινάρια για το ποια από τα κεφάλια μας πρέπει να ανοίξουν για παραδειγματισμό. Ότι παρακολουθούν ανελλιπώς τις δημοσιεύσεις μας (που προφανώς στηρίζουν τους αγώνες του συλλόγου γονέων). Έτσι είναι, όταν είσαι υπαλληλάκι των εφοπλιστών, των ξενοδόχων και της κάθε επενδυτικής εταιρίας τύπου Prodea, πρέπει να την ιδρώνεις τη φανέλα.
Καλή επιτυχία και στη σημερινή κινητοποίηση στο Μεταξουργείο (στις 14:00) ευχόμαστε, νίκη στα παιδιά, νίκη στον Λόφο, νίκη και στην πλατεία!
Στο θεατράκι του Λόφου:
Συλλογική vegan κουζίνα (φέρτε τα φαγητά σας)
Μπαρ με ελεύθερη συμμετοχή (για καλό σκοπό)
Έντυπα και δανειστική βιβλιοθήκη
Παιδικά παιχνίδια και δραστηριότητες
Φυτεύσεις (βάζουμε τις βελανιδιές, φέρτε εργαλεία και αρωματικά φυτά)
Εικαστικό Εργαστήριο “Φως στο σκοτάδι”
19:00 Προβολή ταινίας και συζήτηση, στη μνήμη του συντρόφου Χρήστου
Σπήλιου: «Συνοικία το Όνειρο» (Ελλάδα, 1961, 95 λεπτά, Σκηνοθεσία Αλέκου
Αλεξανδράκη)
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία…
Δημοσιοποιούμε (ελπίζουμε πλατιά, για να μη μείνει στα αζήτητα του δημοτικού ιστότοπου) τις προθέσεις του Δήμου Αθηναίων σχετικά με τον Εξωστρεφή, για να δούμε ποιοι “μη κερδοσκοπικοί φορείς” της πόλης, ποιοι “φορείς της κοινωνικής οικονομίας με δράση κοινωφελή”, ποιοι “φορείς της κοινωνικής οικονομίας που προάγουν τα τοπικά συμφέροντα”, θα στραφούν εναντίον όσων (πολιτών) υπερασπίζονται τον Λόφο εδώ και 5 χρόνια, κάνοντας πράξη τη δική τους πρόταση με ανάλωση χρόνου, κόπο και κόστος (προσωπικό και οικονομικό), παράγοντας απτά αποτελέσματα για τον Λόφο, τη γειτονιά και την κοινότητα.
Να δούμε δηλαδή, ποιοι φορείς της “κοινωνίας των πολιτών” θα διασυρθούν, απλά για να διασώσουν το προφίλ του δημάρχου – αυλικού του Χρυσοχοΐδη.
Στην παρακάτω φωτογραφία, φαίνεται αυτό που κάνει ο Χρυσοχοΐδης στον Δούκα, κάθε μέρα που βρίσκεται στον Λόφο.
Σήμερα το πρωί, έξω από τα γραφεία της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας (Μεταξουργείο), τα παιδιά του σχολείου του Στρέφη κακοποιήθηκαν με χημικά και ξύλο για 2η φορά μέσα σε 6 μήνες, μετά την επίθεση που δέχτηκαν στον Λόφο στις 27 Απριλίου. Παιδιά μεταφέρθηκαν στο κέντρο υγείας Αλεξάνδρας με αναπνευστικά προβλήματα και σε κατάσταση σοκ.
Ακολουθούν στιγμιότυπα από την κινητοποίηση ενάντια στις συγχωνεύσεις τμημάτων σε 15 σχολεία. Συμμετείχε ο σύλλογος γονέων του 36ου Δημοτικού Σχολείου στον Λόφο Στρέφη και πολλά παιδιά με τα πανό τους.
Οι μπάτσοι επιτέθηκαν στοχευμένα στα παιδιά, ρίχνοντας τα χημικά ακριβώς στο σημείο που στέκονταν, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στις φωτογραφίες.
Πολλά από αυτά τα παιδιά είχαν δεχτεί επίθεση με χημικά και κρότου λάμψης, τον Απρίλιο στον Λόφο, στη διάρκεια εκδηλώσεων της κατάληψης “Εξωστρεφή”. Ο σύλλογος γονέων επιχείρησε τότε 3 φορές να τοποθετηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο και 3 φορές έφαγε πόρτα από την “προοδευτική’ δημοτική αρχή, με γελοίες δικαιολογίες. Οι “ακόμα πιο προοδευτικές” και “λαϊκές” παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου (με μια εξαίρεση), πετάνε ακόμα χαρταετό για το συμβάν. Όπως πετάνε ακόμα χαρταετό για τη συνεχιζόμενη κατοχή του Λόφου. Και δίνουν γραμμή αποσιώπησης στα ελεγχόμενα από αυτούς μέσα, μένοντας ατσαλάκωτος ο απόλυτα συνένοχος για την κατάσταση, Δούκας.
Κατά τα άλλα, ο Δούκας μπορεί να εκδίδει μαζί τους ψηφίσματα για την Παλαιστίνη και να κάνει λεονταρισμούς στον ισραηλινό πρέσβη, την ίδια στιγμή που στέλνει νύχτα και αξημέρωτα συνεργεία καθαριότητας στην Καλλιδρομίου, που ψάχνουν (ρωτώντας κιόλας), να κατεβάσουν παλαιστινιακές σημαίες από μπαλκόνια.
Οι “προοδευτικές” και οι “λαϊκές” παρατάξεις, με τον δήμαρχό τους, στην εποχή των καταγγελιών για την απαγόρευση συναθροίσεων στο Σύνταγμα, σίγουρα θα καταγγείλουν την επίθεση στα παιδιά έξω από την πρωτοβάθμια, που χάρη στην ετοιμότητα των γονιών, πήρε άμεσα δημοσιότητα.
Τίποτα δε θα ξεπλύνει όμως την ενοχή τους για τη σιωπή στου Στρέφη. Γιατί αυτή η σιωπή άνοιξε τον δρόμο για να συνεχίσουν να χτυπούν οι μπάτσοι παιδιά δημοτικού.
ΥΓ. Το πρώτο φλέμα, αναπαράγοντας ανακοίνωση των μπάτσων, ισχυρίστηκε ότι “μέλη του συλλόγου γονέων του 36ου δημοτικού σχολείου Αθήνας και από τις συλλογικότητες “Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων” και “Ανοιχτή Συνέλευση υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη”, στην προσπάθειά τους να εισέλθουν στο κτίριο επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις, που τους απώθησαν κάνοντας χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου – λάμψης”. Καλή προσπάθεια έχουμε να πούμε, από τον διεστραμμένο επικοινωνιολόγο των μπάτσων. Δείχνει ποιοι αγωνίζονται και ποιους φοβούνται. Μας ενέπνευσε και νέο σύνθημα: “Πλατεία, Στρέφη, Δημοτικό Σχολείο. Στον ύπνο σας μας βλέπετε και στο Μεταξουργείο”.