Σταθμός Μετρό Εξάρχεια: Τόσοι πολλοί μνηστήρες για ένα απλό «συγκοινωνιακό μέσο»;
Η αρθρογραφία από συγκεκριμένους δημοσιογραφικούς κύκλους τον τελευταίο καιρό και η εντεταλμένη επιμονή τους να συκοφαντούν τους κατοίκους και τις συλλογικότητες που αντιστέκονται στη δημιουργία σταθμού στην μοναδική πλατεία της περιοχής, επιβεβαιώνει ότι ο σταθμός Μετρό στα Εξάρχεια δεν είναι ένα απλό συγκοινωνιακό μέσο. Τι ακούμε; Ότι δεν υπάρχει κόκκινο και μπλε Μετρό, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τις ιδεοληψίες, ότι πρέπει να επανασυνδεθεί η περιοχή με τον έξω κόσμο!
Μα ποιοί άραγε πιστεύουν πραγματικά ότι η περιοχή είναι αποσυνδεδεμένη, όταν βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου; Μάλλον δεν έχουν περάσει ούτε απ΄ έξω αυτοί που μας λιανίζουν χρόνια τώρα με την καραμέλα ότι τα Εξάρχεια αποτελούν «άβατο». Δημιούργησαν το πρόβλημα, προσφέρουνε τη λύση. Θα το πούμε όσες φορές χρειαστεί: Η δημιουργία μετρό στη μοναδική πλατεία της γειτονιάς μας θα έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των κατοίκων και όσων εργάζονται εκεί, στις κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες που δρουν, σε όσα άτομα νοικιάζουν κατοικία στην περιοχή, σε όσους και όσες την επέλεξαν για τον πολιτισμικό και κοινωνικό της πλούτο.
Δε δεχόμαστε να γίνει η περιοχή μας ο τουριστικός προορισμός που ονειρεύονται για να πλουτίσουν οι κτηματομεσιτικές εταιρείες τους. Δε δεχόμαστε να αλλάξει η φυσιογνωμία της περιοχής σ’ ένα τόπο αποκλειστικής υποδοχής καταναλωτών, σ’ ένα απέραντο διασκεδαστήριο χωρίς ταυτότητα. Μήπως να τελειώνουμε με τις δικές τους ιδεοληψίες;
Ο σταθμός μετρό που σχεδιάζεται στην πλατεία και θα καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους που υπάρχουν στην γειτονιά, έχει διπλή χρήση. Αφενός θα είναι το βασικότερο εργαλείο των πολιτικών κυριλοποίησης και της συνεπαγόμενης κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου, των κτηματομεσιτικών και των μαγαζιών της εστίασης, αφετέρου, στοχεύει να τσακίσει την ιστορία της περιοχής. Στη γενικότερη επίθεση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μέσω των μεγάλων έργων, των αναπλάσεων και των ιδιωτικοποιήσεων ή των αποκλεισμών των ελεύθερων δημόσιων χώρων στο Δήμο Αθηναίων, τα Εξάρχεια κατέχουν κομβικό ρόλο, εξαιτίας του ανολοκλήρωτου πόθου μετατροπής της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό και της κρατικής ανάγκης για πολιτική σιγή νεκροταφείου.
Ο έλεγχος, η αστυνόμευση, η εμπορευματοποίηση και ο εξευγενισμός, που έτσι και αλλιώς έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια, θα οδηγήσουν όχι μόνο σε περαιτέρω εκτοπισμό των πιο αδύναμων στρωμάτων, εφόσον η εύρεση κατοικίας είναι πια σχεδόν αδύνατη λόγω της αύξησης των ενοικίων, αλλά και στη βίαιη απομάκρυνση των αγωνιζόμενων και των πολιτικών/κοινωνικών εγχειρημάτων. Η καταστροφή της ιστορικής πλατείας της γειτονιάς θα οδηγήσει στην αντικατάστασή της από ένα σημείο μετάβασης, που θα εξυπηρετεί την ανεμπόδιστη ροή της κατανάλωσης και της παραγωγής. Την καταστροφή όλων των δέντρων της πλατείας θα ακολουθήσει για μια δεκαετία εργοτάξιο με λαμαρίνες, θόρυβο και περιβαλλοντική επιβάρυνση, αλλαγές εμπορικών χρήσεων πέραν από τις ανάγκες των κατοίκων ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη αλλαγή στη σύνθεση των επισκεπτών και των κατοίκων, διάλυση των κοινωνικών και πολιτικών δεσμών και τελικά, η εξαφάνιση της ιστορίας των Εξαρχείων.
Η ιδιωτικοποίηση του Λόφου Στρέφη, οι εκκενώσεις καταλήψεων, η συνεχής παρουσία και οι προκλήσεις της αστυνομίας, η μουσειοποίηση του πολυτεχνείου, τα αμέτρητα ξενοδοχεία και airbnb, αποτελούν κάποια απο τα σημεία επίθεσης στα Εξάρχεια, που σαν στόχο έχει να εξαφανίσει της πολιτική φυσιογνωμία της περιοχής και να εγκαταστήσει σιγή νεκροταφείου. Αντιλαμβανόμαστε την κατασκευή εργοταξίου για το μετρό ως μια ευθεία επίθεση στην γειτονιά. Μια γειτονιά η οποία, απέναντι στην πολεμική που έχει δεχτεί απο το gentrification και τις κρατικές πολιτικές, έχει καταφέρει να γεννήσει εγχειρήματα αυτοοργάνωσης, κοινωνικές αντιστάσεις, και εξεγέρσεις. Έχει καταφέρει να αποτελεί έναν ζωντανό πόλο αντίστασης απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα. Και την ιστορία αυτής της γειτονιάς θα την υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο.
Δεν θέλουμε τις γειτονιές μας ούτε αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, ούτε ζώνες κατανάλωσης και τουριστικά αξιοθέατα. Θέλουμε τους χώρους μας ανοιχτούς και ελεύθερους, όπου θα κοινωνικοποιούμαστε, θα οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας, θα ορίζουμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι τις ανάγκες μας.
ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
