Δυο κακοκαιρίες με δυνατές καταιγίδες πέρασαν και ΔΕΝ πλημμύρισαν με λασπόνερα το δημοτικό σχολείο και το νηπιαγωγείο στην Πουλχερίας…
Φυσικά αυτό δεν είναι νέο ούτε για τα media, ούτε για τους haters της συνέλευσης. Γιατί την ασφάλεια του σχολείου και των παιδιών, την εξασφάλισαν οι δουλειές που έκανε από το 2024 η συνέλευση, στην πλαγιά της Πουλχερίας: Σε μια ρημαγμένη από τη διάβρωση και τα σκαψίματα των εργολάβων, πλαγιά, που τα δέντρα της πέθαναν από το έργο της Prodea και την έλλειψη θρεπτικών συστατικών (που έφευγαν με το χώμα το παρασυρμένο από τα νερά της βροχής), σκάβοντας φτιάξαμε από άκρη σε άκρη αναβαθμίδες, τις στηρίξαμε με κορμοδέματα και κάναμε πυκνές φυτεύσεις. Στα άτυπα, μικρά μονοπάτια που είχαν δημιουργηθεί από τη διάβρωση, φτιάξαμε ξύλινες κλίμακες ή φυτέψαμε κάκτους για τη συγκράτηση του χώματος και την κατάργηση των μονοπατιών αυτών.
Ξεμπαζώσαμε τα σκαλάκια της προέκτασης της Ζωσιμάδων και ξεκινήσαμε να ξαναστήσουμε το μονοπάτι με ξύλινα σκαλιά, που είχαν διαλύσει οι εργολάβοι. Πάνω από το θεατράκι σταματήσαμε τη διάβρωση με κορμούς και πέτρες. Στην πλευρά της Μπενάκη, εκεί που σχηματιζόταν παλιότερα ο λασποκαταρράχτης, περιορίσαμε την απώλεια χώματος.
Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα και οι σημαντικές δουλειές μας έχουν μείνει πίσω λόγω της αστυνομικής κατοχής. Ειδικά το σημείο στο πλάι του μπάσκετ, που από μονοπάτι μετατράπηκε σε διαβρωμένη λεωφόρο από τις μπουλντόζες, χάνεται χώμα και καταλήγει λάσπη μπροστά στο μπάσκετ και έως το πάρκινγκ της Πουλχερίας. Τα πρανή της Μπενάκη είναι έτοιμα να καταρρεύσουν στο δρόμο. Τα σημεία αυτά χρειάζονται σοβαρές παρεμβάσεις που απαιτούν και χρήμα και κόπο, αλλά δε σκοπεύουμε να το κάνουμε υπό την επιτήρηση των ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ. Ας είναι αυτή μια ακόμα συνέπεια της παρουσίας τους εκεί.
Παράλληλα, και άλλα μέλη της κοινότητας του Λόφου έχουν δραστηριοποιηθεί και κάνουν δύσκολη και σημαντική δουλειά σε ξύλινα σκαλοπάτια.
Ούτε εμείς, ούτε τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας είμαστε υποχρεωμένα να κάνουμε αυτές τις δουλειές. Μας υποχρεώνει μόνο η αγάπη μας για τον Λόφο, τα φυτά του και τα ζώα του και για τα παιδιά της γειτονιάς. Αυτοοργανωνόμαστε γιατί μας κινητοποιεί η αλληλεγγύη. Και χαιρόμαστε όταν γονείς του σχολείου μας εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους, γιατί μετά τις νεροποντές βρήκαν το σχολείο και την πρόσβαση σε αυτό, ασφαλή για τα παιδιά.
Εξοργιζόμαστε με τον αντιδήμαρχο της γειτονιάς όταν προσπαθεί να οικειοποιηθεί τη δουλειά μας και λέει στο δημοτικό συμβούλιο ότι έκανε ο Δήμος τα κορμοδέματα και επιστρέφουμε τον χαρακτηρισμό “αντιπαραγωγικοί” στους περιπατητές που δεν έπιασαν τσάπα στα χέρια τους στα άπειρα ανοιχτά μας καλέσματα για εργασίες, δικαιολογώντας παράλληλα το ξερίζωμα φρεσκοφυτεμένων δέντρων από ελεύθερα σκυλιά, που οι σκυλογονείς τους τα παίρνουν και σπίτι τους…
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
