Όπως είχαμε προβλέψει, η ήττα Μπακογιάννη στις δημοτικές εκλογές έφερε όξυνση της κατάστασης στον Λόφο Στρέφη (και από ότι φαίνεται και στην πλατεία Εξαρχείων) με σκοπό να κλείσουν γρήγορα τα συμβόλαια με τα αφεντικά της πόλης. Άστοχη σκέψη θα λέγαμε, καθώς και ο νεοεκλεγείς (με αποχή 71%) φαίνεται να προσαρμόζεται πριν καν αναλάβει, στις ρήτρες και τα συμβόλαια του real estate, των ξενοδόχων και των εργολάβων.

Έτσι, από τις 19 Οκτώβρη, όρμησαν ξανά στον Λόφο οι “αγροκαλλιεργητές από την Ηλεία” για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Παρέα με άλλους ανεκδιήγητους τύπους με ειδικότητα δήθεν τη βραχοπροστασία, έχοντας προίκα υπερκοστολογημένα υλικά εταιρίας που φωτογράφιζε η Prodea στις μελέτες της, πλην όμως, εντελώς ακατάλληλα για τον δασικό χαρακτήρα του Λόφου.

Η καθημερινή παρουσία μελών της συνέλευσης, έδειξε να κουράζει τόσο τους εργολάβους, όσο και τους μπάτσους που δεν μπορούσαν να απολαύσουν τους φραπέδες τους 8 στις 8 ώρες της βάρδιας, δημιουργώντας τους φανερό εκνευρισμό.

Τα μέλη της συνέλευσης, ζητώντας τα αυτονόητα, δηλαδή τις (ανύπαρκτες) άδειες, τους (ανύπαρκτους) επιβλέποντες των έργων και τη μη περαιτέρω καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, βρισκόντουσαν ξαφνικά περικυκλωμένα με πορτοκαλί πλέγματα που έμπαιναν επί τόπου (από τον μοναδικό εργάτη της ΤΟΜΗ, επίσης εκνευρισμένο που του χάλαγε η πρωινή ραστώνη στη φύση). Ακολουθούσε η ανακοίνωση “βρίσκεστε σε χώρο εργοταξίου και πρέπει να αποχωρήσετε” από τον εκάστοτε επικεφαλής μπάτσο με προέλευση από το Περιστέρι μέχρι το Κορωπί, που απειλούσε με προσαγωγές και συλλήψεις για απείθεια, έχοντας στήσει 12 ΟΠΚΕ και μια διμοιρία ΥΜΕΤ περιμετρικά του πλέγματος που όριζε κατά περίπτωση το δήθεν εργοτάξιο, με εμάς ως περιεχόμενο.

Οι απειλές ΟΠΚΕ και ΥΜΕΤ δεν ήταν αρκετές (έχουμε κι έναν λόφο να σώσουμε), συνεπώς έσκαγαν μύτη και 6 μηχανές ΔΡΑΣίτες, που ξεκαβαλίκευαν απειλητικά φορώντας μπαλακλάβες και κινούνταν με ανοιχτά χέρια και πόδια εναντίον μας. Δεν συνυπολογίζουμε τους ασφαλίτες σε σκούτερ, μεγάλες μηχανές, smartάκια, πεζοί, στο ταρατσάκι προσποιούμενοι τους αθλούμενους (μα καλά, 3 μέρες με τα ίδια ρούχα;).

Ούτε αυτοί ήταν αρκετοί, η πίεσή μας ανάγκασε τον Δήμο να στείλει δύο από τους δήθεν επιβλέποντες, που δήλωσαν στο μηχανικό της ΤΟΜΗ ότι δεν θα αποδεχτούν τα γεωπλέγματα (αυτός πάλι, πολύ σίγουρος για τις πλάτες των αφεντικών του, έδειξε να τους γράφει κανονικότατα). Ανάγκασε επίσης και τη δασική υπηρεσία να κάνει δύο αυτοψίες σε δύο μέρες (χωρίς να βρει αστυνομικό φραγμό αυτήν τη φορά) και να καταγράψει τα τσακισμένα δέντρα, τη διάλυση των πρανών και το παράλογο των γεωπλεγμάτων. Η παρουσία μας επέβαλε προσωρινή διακοπή εργασιών στο μονοπάτι προς την κορυφογραμμή και όπως φάνηκε, προσωρινή αναδίπλωση στο θέμα των γεωπλεγμάτων.

Έτσι, αποφάσισαν να επιδοθούν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν εδώ και έναν χρόνο, να σκάβουν και να χώνουν τσιμεντοκολώνες και καλώδια φωτισμού, με έμφαση στην πλευρά της Πουλχερίας που έχει διαλυθεί ξανά και με χαρακτηριστικό μένος για τα δέντρα που τους ήταν “εμπόδια” στο καταστροφικό τους έργο. Το σχολείο απειλείται από μια επόμενη βροχή, καθώς εκτός από τα πρανή, διέλυσαν και τα κορμοδέματα που είχε αναγκαστεί να βάλει ο Δήμος για να περισώσει ότι (αν) μπορούσε να σωθεί.

Η παρουσία μας στον Λόφο αυτές τις μέρες, συνοδεύτηκε από απειλές, βρισιές, σεξιστικές συμπεριφορές από τους χυδαίους εργολάβους, βιντεοσκόπηση από την πλευρά τους και πλήθος τσαμπουκάδων με τις πλάτες των μπάτσων.

ΥΓ. Δε θα μπορούσε να λείπει από τις περιγραφές των ημερών η ανεκδιήγητη συμπεριφορά των μπάτσων όταν πέφτει η νύχτα στον Λόφο. Παίζοντας με τα μεγάφωνα των βαν και των περιπολικών (έχει περάσει και η ώρα για φραπέ), ανταλλάσσουν μεταξύ τους πλακίτσες του επιπέδου τους: “Κωστάκη κατέβασε το βρακάκι σου” και άλλα “ωραία” που δεν τα αναφέρουμε για να μη λερώσουμε τη σελίδα μας, τα ακούν οι περίοικοι όμως μέχρι τη Μπενάκη και την Πουλχερίας…