Στις 31 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία στο κέντρο της Αθήνας στη μνήμη του αναρχικού αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη και για αλληλεγγύη στα προφυλακισμένα της υπόθεσης των Αμπελοκήπων.
Απ’ τα Προπύλαια μέχρι το Σύνταγμα και πίσω, η πορεία ήταν δυναμική και μαζική. Επέλεξε να κατευθυνθεί στη γειτονιά των Εξαρχείων, εκεί που ο Κυριάκος, όπως κι εμείς, συνειδητά επέλεξε να ζήσει. Στην στροφή προς την οδό Μπενάκη οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ ξεκίνησαν μια βάναυση επίθεση, με πολύ κόσμο να τραυματίζεται σοβαρά και να καταλήγει σε νοσοκομεία με ανοιγμένα κεφάλια, όπου περίμεναν ασφαλίτες που κατέγραφαν τα στοιχεία των τραυματιών. Η γνωστή τακτική, περικύκλωση, χημικά, ξύλο και συλλήψεις. Παρά την καταστολή, η αποφασιστικότητα του κόσμου να υπερασπιστεί τις επιλογές του, ήταν αυτή που έμεινε.
Μετά το πέρας της πορείας και ενώ υπήρχε κόσμος τραυματισμένος ή εγκλωβισμένος, οι δολοφόνοι των ΜΑΤ και Δράση αποφάσισαν να επιτεθούν στο πλήθος που βρισκόταν στην Μεσολογγίου και πέριξ, προσπαθώντας να επιβάλουν ακόμα μια φορά στην αγωνιζόμενη γειτονιά των Εξαρχείων ένα κλίμα τρόμου και ειδικότερα στον πεζόδρομο που είναι στο στόχαστρο του εξευγενισμού εδώ και καιρό. Εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι έχουν αραιώσει οι τουρίστες, περικύκλωσαν και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά ακόμα και με γροθιές και κλωτσιές, προσήγαγαν τους θαμώνες του πεζόδρομου δίπλα απ’ τo μνημείο του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου και δημιούργησαν συνθήκες ασφυξίας με τα χημικά. Την Παρασκευή το βράδυ ο κόσμος δεν έμεινε άπραγος να κοιτάει τα ΜΑΤ στην επίδειξη δύναμής τους, παρά το ξύλο και τα χημικά που έριξαν, όπως κάνει πολύ συχνά όταν δέχεται εκεί επιθέσεις.
Την επόμενη μέρα του Σαββάτου, μάθαμε την ευχάριστη είδηση πως οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ πήραν πίσω λίγη απ’ την βία που χαρίζουν απλόχερα. Ένα μπατσικό τυλίχτηκε στις φλόγες στο μπασκετάκι του Λόφου Στρέφη. Και το βράδυ, οι μπάτσοι της πλατείας δέχτηκαν επίθεση στην οδό Θεμιστοκλέους, με οδοφράγματα στους γύρω δρόμους. Αντέδρασαν ξανά με τον γνωστό δολοφονικό τους τρόπο, πνίγοντας στα χημικά τους πεζόδρομους, με μόνο αποτέλεσμα όμως να τρέψουν σε άτακτη φυγή τους τουρίστες και τους χίπστερ που κατανάλωναν τη γειτονιά στα μαγαζιά.
Οι επιθέσεις αυτές είναι η συνέχεια της κρατικής τρομοκρατίας που ασκείται τα τελευταία χρόνια στα Εξάρχεια, για την εκδίωξη των κατοίκων τους και των πολιτικών ομαδων που δραστηριοποιούνται σε αυτά, με σκοπό την πλήρη παράδοσή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία. Διαμονή και εστίαση, μαζί με περιπάτους που πουλούν στους τουρίστες το ένδοξο παρελθόν, που όμως απαγορεύεται δια ροπάλου να επαναληφθεί στο παρόν, είναι οι μοναδικές επιτρεπόμενες χρήσεις για το κεφάλαιο.
Η κρατική βία έχει ξεπεράσει προ πολλού τους χώρους που κινούνται οι ιδεολογικοί αντίπαλοι και έχει επεκταθεί σε κατοίκους, μικρά παιδιά, θαμώνες “ακατάλληλων” μαγαζιών. Οι μπάτσοι στον Λόφο Στρέφη για παράδειγμα, έχουν αρχίσει να τραμπουκίζουν γονείς και παιδιά ακόμα και σε πάρτι γενεθλίων 7χρονων, ενώ οι εξακριβώσεις και οι εξευτελισμοί έχουν επεκταθεί σε 12χρονα.
Οι δυνάμεις κατοχής στον Λόφο του Στρέφη, γύρω απ’ το κουφάρι της πλατείας, σε σημεία περιμετρικά της γειτονιάς, δε δείχνουν μόνο τη δύναμη της καταστολής, μαρτυρούν και την αποτυχία των κρατικών σχεδιασμών. Η αποτυχία αυτή εξαρτάται από μας, από τους αγώνες και τα αντανακλαστικά μας, από την αγάπη και το άσβεστο πάθος μας για έναν καλύτερο κόσμο.
Τελικά, όσο και να προσπαθούν να μας φοβίσουν, φτάνουν να μας πεισμώνουν και να μας εξοργίζουν.
Ο αγώνας συνεχίζεται, τα Εξάρχεια θα πολεμάνε πάντα!
Αλληλεγγύη στα συλληφθέντα της πορείας, δύναμη στα τραυματισμένα, λευτεριά σε όλα μας!