Το Σάββατο 6 Δεκέμβρη στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις του Συντονιστικού δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
Προσυγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, πεζόδρομος Τσαμαδού, 16:30
[Προσυγκέντρωση – Εξάρχεια] ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
από Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
Ημέρα/Ώρα: 06/12/2025 στις 16:30
Τοποθεσία: Εξάρχεια / Πεζόδρομος Τσαμαδού – Στουρνάρη
ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ
“…Μια σφαίρα στην καρδιά του Αλέξανδρου για να κλείσει ο κύκλος της παντοδυναμίας της κρατικής μηχανής. Μια κηλίδα από αίμα στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου για να ανοίξει ο κύκλος της εξέγερσης που έκανε συντρίμμια την έννομη τάξη και έσπειρε το χάος και την αναρχία σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας….Ο Αλέξανδρος λοιπόν είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ιστορίας, δεν ξέρω να πω τι θα γινότανε αν είχαν εξελιχτεί αλλιώς τα γεγονότα, εξάλλου το αν δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον εσωτερικό δαίμονα του πληγωμένου. Μπορώ όμως να πω για αυτό που ήταν ο Αλέξανδρος μέχρι να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του μπάτσου. Στην μικρή μα περιπετειώδη ζωή του έζησε αυθεντικά, ήταν ένας νεαρός εξεγερμένος γοητευμένος με την ιδέα της αναρχίας σαν αυτούς που τώρα καταλαμβάνουν τα στενά της πόλης εκτοξεύουν μολότοφ στους μπάτσους και καίνε περιπολικά της αστυνομίας, ήταν ανυπότακτος και πεισματάρης, ήταν ένας άνθρωπος ειλικρινής με ευγενική ψυχή και ανιδιοτελή κίνητρα σε ότι και αν έκανε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε με ένταση τα πάθη του και τις απογοητεύσεις του…” – Νίκος Ρωμανός, “Ρέκβιεμ για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή” 29/11/2015
Δεκαεπτά χρονιά έχουν περάσει από τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη στα Εξάρχεια, στη συμβολή Μεσολογγίου και Τζαβέλλα. Το σημείο, καθώς και ό,τι συνέβη τις επόμενες ώρες και μέρες, μόνο τυχαίο δεν ήταν. Τα Εξάρχεια ήδη πριν την αιματοβαμμένη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη του 2008 αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για όλους και όλες εκείνους/ες που θέλησαν να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο και την φαινομενική παντοδυναμία κράτους & κεφαλαίου. Οι αμέτρητες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής στο Πολυτεχνείο, την πλατεία, την Μεσολογγίου & κάθε στενό της γειτονίας, οι καταλήψεις αλλά και όλοι οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες που έλαβαν τόπο στα Εξάρχεια, συνέθεσαν ένα μωσαϊκό αντιστάσεων και κοινωνικής αντι-βίας απέναντι στην αδυφάγα μηχανή της εξουσίας που θέλει να διαλύσει στον διάβα της κάθε όνειρο και ανάγκη των από τα κάτω. Έτσι, ο Αλέξης ένας 15χρονος αναρχικός σύντροφος, από πολύ μικρή ηλικία αναζήτησε στους στενούς δρόμους των Εξαρχείων, το μονοπάτι της αντίστασης απορρίπτωντας για πάντα τον δρόμο της αδράνειας και της παθητικότητας. Τα Εξάρχεια του έδωσαν απλόχερα την πέτρα, τα μπουκάλια και τα εργαλεία για να βάλει και εκείνος το δικό του μερτικό στον κοινωνικό & ταξικό πόλεμο και για να αγωνιστεί στο πλευρό των καταπιεσμένων. Και ως τέτοιος δολοφονήθηκε, ως ένας αγωνιστής που ήδη από τα πολύ νεαρά του χρόνια επέλεξε την πλευρά της ιστορίας που υπαγορεύει έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, τον κόσμο της κοινωνικής επάναστασης και της αναρχίας.
Η κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρογορόπουλου, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ο Αλέξης ως αγωνιστής, πολύ περισσότερο – ως ένας νεαρός αγωνιστής γεμάτος όρεξη για να αλλάξει τον κόσμο, δολοφονήθηκε επί σκοπού από το ελληνικό κράτος, σε μια προσπάθεια να διαλύσει τις κοινωνικες αντιστάσεις και τον κόσμο του αγώνα και να στείλει ένα τιμωρητικό μήνυμα στα παιδιά, στους νέους και τις νέες πως ο μόνος δρόμος που επιβάλλεται να επιλέξουν είναι αυτός της υποτάγης. Ο ρους της ιστορίας όμως τους απέδειξε ηττημένους. Η κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όχι μόνο δεν στάθηκε ικανή για να τρομοκρατήσει τον κόσμο του αγώνα, αλλά αποτέλεσε την σπίθα για την φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, την ριζοσπαστικοποίηση δεκάδων συντρόφων-ισσων, που μπροστά στον αιματοβαμμένο πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου ορκίστηκαν εκδίκηση και ανέτρεψαν την κανονικότητα όχι μόνο του μητροπολιτικού κέντρου της Αθήνας αλλά και της ίδιας της κανονικότητας που επιβάλλει ο κρατικός μηχανισμός. Ακόμα και οι μαθητές-τριες, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της καταστολής και του παραδειγματισμού, όχι μόνο δεν έκαναν πίσω αλλά προχώρησαν σε καταλήψεις σχολείων -οι οποίες συνεχίζουν και μέχρι σήμερα κάθε 6η του Δεκέμβρη-, πορείες, συγκεντρώσεις & επιθέσεις σε ΑΤ.
Οι σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν από τότε έως σήμερα, με την κοινή συμμετοχή του κόσμου της γειτονιάς των Εξαρχείων σε τοπικούς και κοινωνικούς αγώνες, οικοδόμησαν σχέσεις εμπιστοσύνης και συντροφικότητας. Άπειρα τα παραδείγματα όπου κάτοικοι των Εξαρχείων προσέφεραν το ίδιο τους το σπίτι ως καταφύγιο από τα δακρυγόνα και την καταστόλη. Αμέτρητοι οι αγώνες όπου το ριζοσπαστικό κίνημα ένοιωσε τα ίδια τα Εξάρχεια σπίτι του και αγωνίστηκε για αυτά. Τα Εξάρχεια αποτελούν σπίτι για κάθε αγωνιζόμενο άτομο, σημείο συνάντησης, κοινωνικοποίησης, οργάνωσης και αντίστασης. Στους δρόμους των Εξαρχείων, στον λόφο, στην πλατεία μοιραζόμαστε τα άγχη και τους φόβους μας, τις δυσκολίες της καθημερινότητας, τις χαρές και την οργή μας. Βρίσκουμε λύσεις και απαντήσεις, άλλοτε αυθόρμητες και άλλοτε οργανωμένες στήνοντας αναχώματα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργανώσης. Τα Εξάρχεια ως κοιτίδα αντιεξουσιαστικών ιδεών και εξεγέρσεων αλλά και ως γειτονιά αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, όπου κάτοικοι και θαμώνες για δεκαετίες τώρα χτίζουν σχέσεις αλληλεγγύης και αμφισβήτησης του κυρίαρχου, αποτελούν στόχο του κράτους και κεφαλαίου. Η δημιουργία σταθμού μετρό στην πλατεία, η απόπειρα μετατροπής του κτιρίου Γκίνη σε roof garden και η αποστείρωση του Κάτω Πολυτεχνείου, οι εκατοντάδες μπάτσοι που έχουν στρατοπεδεύσει στον λόφο Στρέφη και στη γειτονιά για να περιφρουρήσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου, αποτελούν πολιτικές επιλογές που λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των φτωχότερων και αντιστεκόμενων κοινωνικών στρωμάτων. Οδηγούν στην αλλαγή του χαρακτήρα των Εξαρχείων, στην εξαφάνιση των λιγοστών δημόσιων χώρων και τον εκτοπισμό της κοινωνικής βάσης. Η επέλαση του κεφαλαίου, μέσω της τουριστικοποίησης με τα αναρίθμητα μαγαζιά, air-bnb, και την αλματώδη αύξηση των ενοικίων, εκτοπίζουν τον κόσμο της γειτονιάς, μετατρέποντάς την σε ένα διασκεδαστήριο, αποστειρωμένο τουριστικό θέρετρο, όπου ο ίδιος ο πολιτικός και κοινωνικός της χαρακτήρας μετατρέπεται σε εμπόρευμα και θέαμα.
Συνέβη το 2008 άρα μπορεί να ξανασυμβεί. Το έχουν αποδειξεί άλλωστε τα τελευταία χρόνια με τις κρατικές δολοφονίες του Χ. Μιχαλόπουλου, του Κ. Φραγκούλη, του Ν. Σαμπάνη, του Κ.Μανιουδάκη, με την παρολίγον δολοφική επίθεση στην αντιφασίστρια Βασιλική, με τον βασανιστικό θάνατο του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, την κρατική δολοφονία των 600 μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, με την προδιαγεγραμμένη υποτίμηση των δημόσιων δομών και των μέσων μεταφοράς που οδηγούν σε Τέμπη, με τα αμέτρητα “εργατικά ατυχήματα” και με άλλες πολλές, γνωστές ή άγνωστες, κρατικές δολοφονίες σε εργασιακά κάτεργα, νοσοκομεία, σύνορα, κέντρα κράτησης, Α.Τ. και φυλακές. Η στρατοπέδευση εκατοντάδων ένστολων δολοφόνων στη γειτονιά, οι οποίοι επιτίθονται κατά κύριο λόγο σε νέα άτομα που κινούνται εκτός καταναλωτικού πλαισίου στην Μεσολογγίου, στον λόφο Στρέφης και στους δρόμους των Εξαρχείων, με καθημερινούς τραμπουκισμούς, “τυπικούς” ελέγχους και προσαγωγές, δημιουργεί τη συνθήκη για μια επανάληψη της δολοφονικής των μπάτσων. Η στοχοποίηση της νεολαίας βρίσκεται και εντός των σχολείων, όπως συνέβη στις 5/11/25 στο 46ο Γυμνάσιο Αθηνών που βρίσκεται στη γειτονιά των Εξαρχειών, το οποίο βρισκόταν υπό κατάληψη λόγω του πανεκπαιδευτικού καλέσματος στις 6/11 ενάντια στην υποβάθμιση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, ενάντια στην απαξίωση και την καταστολή σε βάρος μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών. Η αστυνομία πραγματοποίησε αιφνιδιαστική και εκφοβιστική επιχείρηση κατά της μαθητικής κατάληψης, με αποτέλεσμα την βίαιη σύλληψη ενός 13χρονου μαθητή και την κράτησή του όλο το βράδυ στο Α.Τ. Εξαρχείων. Ο μαθητής δέχτηκε πιέσεις, κακομεταχείριση και δακτυλοσκόπηση χωρίς παρουσία κηδεμόνα ή δικηγόρου, ενώ η μητέρα του εμποδίστηκε να τον δει και απειλήθηκε με σύλληψη. Είναι εμφανές πως μέσα στο γενικευμένο πλαίσιο καταστολής που ασκεί το κράτος στην κοινωνία, η εντεινόμενη στοχοποίηση μαθητών και νεολαίας δεν είναι τυχαία αλλά αποτελεί συνειδητή επιλογή. Από τις νέες νομικές διατάξεις για ανηλίκους στον Νέο Ποινικό Κώδικα μέχρι τη συνεχή προπαγάνδα στα μέσα πληροφόρησης και τις πρακτικές ελέγχου στον δημόσιο – ελευθερο χώρο, στόχος τους είναι να καταστείλουν κάθε νεανή φωνή, να αποδυναμώσουν τις αντιστάσεις πριν καν διαμορφωθούν, να αποκόψουν τους νέους από τις ανάγκες και τα βιώματά τους και να τους εντάξουν πειθαρχημένα στη λογική του συστήματος. Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν πως οι νέες γενιές αποτελούν το υπόβαθρο μιας κοινωνίας που αναπτύσσεται μέσα από συλλογικούς αγώνες και μπορεί να φανταστεί έναν διαφορετικό κόσμο.
Απο πλευράς μας υπερασπιζόμαστε την εξεγερσιακή παρακαταθήκη του Δεκέμβρη του 08 αλλά και του ιστορικού νήματος αντίστασης στην γειτονιά και αντιστεκόμαστε στη μετατροπή των Εξαρχείων σε μια γειτονιά απρόσωπη, με κατά κύριο λόγο τουρίστες, πολυτελή διαμερίσματα και πανάκριβα μαγαζιά και με θαμώνες εγωκεντρικούς/παρτάκηδες καριερίστες καταναλωτές. Προτάσσουμε μια γειτονιά ζωντανή, φιλόξενη σε μετανάστ(ρι)ες, που βγαίνει στους δρόμους απέναντι στη κρατική βία, ανοίγει τις πόρτες σε όσα αγωνίζονται, αντιστέκεται η ίδια και αυτοοργανώνεται. Καλούμε τον κόσμο της γειτονιάς & τον κόσμο του αγώνα να πλαισιώσουν το κάλεσμα του Συντονιστικού δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων σε προσυγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων στην Τσαμαδού, το Σάββατο 6 Δεκέμβρη στις 16:30 και να κατευθυνθεί μαζί στη συγκέντρωση της πορείας μνήμης για τον αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και την εξέγερση του 2008.
- Η γειτονιά με όπλο της την αλληλεγγύη οικειοποιείται τους δρόμους στις 6 Δεκέμβρη.
- Αφήνουμε ανοιχτές πόρτες για τους διαδηλωτές/ριες/α.
- Σπάμε την κόκκινη ζώνη στη γειτονιά μας – δεν αφήνουμε άλλο χώρο στην κρατική καταστολή.
- Όλοι/ες/α στους δρόμους – Όλοι/ες/α στα Εξάρχεια.
- Συγκέντρωση πλατεία Εξαρχείων στον πεζόδρομο της Τσαμαδού στις 16:30 και πορεία στα Προπύλαια στις 18.00
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
sdiex@espiv.net